மூன்றாம் ஆண்டின் சம்பிரதாயக் காட்சிகள்!

மூன்றாம் ஆண்டின் சம்பிரதாயக் காட்சிகள்!

ஒவ்வோர் ஆண்டும் திருவாரூர் புத்தகக் கண்காட்சியில் எனக்கு ஆர்வமூட்டும் பல செய்திகள் கிடைக்கின்றன.

இந்த ஆண்டு (2025) மூன்றாவது ஆண்டாகத் திருவாரூரில் புத்தகக் கண்காட்சி நடைபெறுகிறது.

ஏதாவது மாற்றம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக நுழைவு வாயிலின் திசையை மாற்றியிருக்கிறார்கள். சென்ற ஆண்டு வடக்கு நோக்கி இருந்தது. இந்த ஆண்டு கிழக்கு நோக்கி இருக்கிறது.

எனக்கென்னவோ அரங்குகள் குறைவாக இருப்பது போலவும், புதிய புத்தகங்களின் வரவும் குறைவாக இருப்பது போலவும் தோன்றியது.

புத்தக அரங்கங்களை விட உணவு அரங்கங்களில் கூட்டம் அதிகமாக இருக்கிறது.

காலம் மாறி விட்டது.

வயிற்றுக்கு உணவில்லாத போதுதான் செவிக்கு உணவு என்பதால் எல்லாவற்றையும் முடித்து விட்டு நின்ற அலுப்பு தீர பேச்சரங்கில் அமர்கிறார்கள்.

பள்ளி மாணவர்களின் பேச்சுப் போட்டியினைக் கேட்கும் வாய்ப்பு கிடைத்திருந்தது.

எனக்கு மாணவப் பருவத்தில் இவ்வளவு பெரிய அரங்கம் கிடைக்கவில்லை. இப்போது இருக்கும் மாணவர்களுக்குக் கிடைக்கிறது என்பதில் மகிழ்ச்சி.

அறிவினை விரிவு செய் என்ற தலைப்பில் மாணவர்கள் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆன்ட்ராய்டும் பென் டிரைவும் நிறைந்து விட்ட இந்தக் காலத்தில் புத்தகத்தை நாடி செல்ல வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்திக் கொண்டிருந்தார்கள்.

கூகுளில் மட்டும் தேடி அறிவை விரிவு செய்ய முடியாது, புத்தகத்தைத் தேடித்தான் விரிவு செய்ய முடியும் என்று போட்டுப் பிளந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

இந்த வலியுறுத்தல்கள் பிளத்தல்கள் எல்லாம் கூகுளில் இவர்கள் தேடியதுதான். அதை விட ஆச்சரியம், பேசிய பிள்ளைகள் அத்தனை பேரும் ஒரே மாதிரியாகப்  பேசினார்கள். மனப்பாடம் செய்து ஒப்புவிக்கும் விதத்தில்தான் மாற்றம். அதெப்படி எல்லா மாணவர்களும் ஒரே மாதிரியாக என்றால்...

எல்லா மாணவர்களும் கூகுளில் தேடியதை காப்பி – பேஸ்ட் செய்து பிரிண்ட் எடுத்து அதை மனப்பாடம் செய்துகொண்டு வந்ததால் அப்படி.

புத்தகங்களில் தேடாவிட்டாலும் கூகுகிளில் இதையாவது தேடுகிறார்களே இந்த மாணவர்கள் என்று இதில் சந்தோசப்பட்டுக் கொள்ளத்தான் விசயங்கள் இருக்கின்றன. கூகுளில் மாணவர்கள் வேறென்ன தேடுகிறார்கள் என்பதை அறிந்தால் நீங்கள் ஆச்சரியப்பட்டுப் போவீர்கள்.

நிற்க.

யார்தான் புத்தகம் வாங்குகிறார்கள்?

அதைக் கண்டுபிடிப்பதுதான் இந்தப் புத்தகக் காட்சியில் சிரமமாக இருக்கிறது.

இந்தப் பக்கமாக நுழைந்து அந்தப் பக்கமாக ஒன்றுமே வாங்காமல் வெறுங்கையுடன் வெளியே வந்து கொண்டிருந்த ஒருவரைப் பிடித்து, ஏன் ஒரு புத்தகம் கூட வாங்காமல் வருகிறீர்கள் என்று நான் ஒரு பிடி பிடித்தேன்.

“அதான் எல்லாம் பிடிஎப்பாக இருக்கிறதே சார்! அதுல படிச்சுக்குவேன்.” என்றார்.

“அதற்கு ஏன் புத்தகக் கண்காட்சிக்கு வந்தீர்கள்?” என்றேன்.

“என்னவோ அங்கங்க ப்ளக்ஸ் வெச்சுருக்காங்களே. என்னதான் நடக்குதுன்னு வந்து பார்ப்போம்ன்னு வந்தேன்.” என்றார்.

பேசாமல் இந்தப் புத்தகக் கண்காட்சியைப் பிடிஎப் கண்காட்சியாகப் போட்டால் நன்றாக இருக்குமோ என்று தோன்றியது. அதுவும் காசு என்றால் நம் ஆட்கள் வாங்க யோசிப்பார்களோ என்னவோ!

விலையில்லாப் பொருட்களை மட்டும் வாங்குவதில் ஆர்வம் காட்டும் நம் மக்கள், பானிபூரிக்கும் பேல்பூரிக்கும் மட்டும் வஞ்சனையில்லாமல் செலவு செய்கிறார்கள். இன்னும் எத்தனை காலம்தான் நம் திருவாரூர் மக்கள் புத்தகக் கண்காட்சியையும் பொருட்காட்சி அளவுக்கே பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்களோ!

விற்பனையாகிறதோ, இல்லையோ புத்தக அரங்குகளை வியாபித்திருக்கும் பதிப்பகத்தார்களைப் பாராட்ட வேண்டும். கடை விரித்தேன், கொள்வாரில்லை என்றாலும் கடை விரிப்பதை கடமையெனச் செய்யும் அவர்கள் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள்.

காவல் துறையினரும், தூய்மைப் பணியார்களும் சிறப்பாகச் செயல்படுகிறார்கள். மற்றபடி சம்பிரதாயத்துக்குச் செயல்பட வேண்டியவர்கள் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

*****