செரிமான மண்டலத்திற்குக் கொஞ்சம் செவி கொடுங்கள்!

செரிமான மண்டலத்திற்குக் கொஞ்சம் செவி கொடுங்கள்!

மனம் விட்டு சிரிப்பது மனதுக்கு நல்லது என்றால், உண்ட உணவு செரிப்பது உடலுக்கு நல்லது. நாம் நாவின் சுவைக்கேற்ற உணவுகளையே உண்கிறோம். செரிமானத்திற்கு ஏற்ற உணவுகளை உண்கிறோமா?

மருத்துவரிடம் செல்கையில் அவர் கேட்கும் கேள்விகளுள் முக்கியமானது,

1) பசி எப்படி இருக்கிறது?

2) மல, ஜலம் கழித்தல் எப்படி இருக்கிறது?

3) உறக்கம் எப்படி இருக்கிறது?

ஆகிய மூன்றும் ஆகும்.

பசி – மலம் – ஜலம் மூன்றுமே செரிமானத்தோடு தொடர்புடையது. உறக்கம் கூட செரிமானத்தோடு தொடர்புடையதுதான். செரிக்காத உணவுகள் உறக்கத்தைப் பாதித்து விடும். செரிமானத்துக்கு உகந்த உணவுகள் நல்ல உறக்கத்தைத் தரும்.

செரிமானம் என்பது வயிற்றோடு தொடர்புடையது. வயிறு என்பது வாழ்வோடு தொடர்புடையது. ஒரு சாண் வயிறு இல்லாட்டா உலகில் ஏது கலாட்டா? என்று திரைப்பாடலில் தொடங்கி, கை – கால் இல்லாத மனிதர்களைப் பார்க்க முடியும், வயிறு இல்லாத மனிதர்களைப் பார்க்க முடியுமா எனப் பொங்கும் புரட்சிக் கவிதைகள் வரை வயிற்றைப் பாடாமல் இருப்பதில்லை.

உழைப்பும் பிழைப்பும் எதற்கு என்றால், எல்லாம் இந்த வயிற்றுப் பாட்டுக்குத்தான் என்று சொல்லாதவர்கள் இந்த உலகில் யார் இருக்கிறார்கள்?

“இரந்தும் உயிர்வாழ்தல் வேண்டின் பரந்து

கெடுக உலகியற்றி யான்.” (குறள், 1062)

என்றல்லவா திருவள்ளுவர் கொதித்தெழுகிறார்.

“தனியொரு மனிதனுக்கு உணவில்லையெனில் - இந்த

ஜகத்தினை அழித்திடுவோம்” (பாரதியார்)

என்றல்லவா முண்டாசு கவிஞரும் பொங்கி எழுகிறார்.

உணவில்லை என்றால் உலகத்தை நாம் என்ன அழிப்பது? உலகம் தானாகவே அழிந்து விடும்.

எண் சாண் உடலுக்கு சிரசே பிரதானம் என்பார்கள். யோசித்துப் பார்த்தால் வயிறே பிரதானம் என்பதும், வயிற்றுக்கான உணவே உடலுக்கான ஆதாரம் என்பதும் புலப்படும்.

தைத்தீரிய உபநிடதம் உணவைப் பற்றி இப்படிச் சொல்கிறது,

“உணவே கடவுள். உணவிலிருந்தே உயிரினங்கள் உண்டாகின்றன. தோன்றியவை உணவிலேயே வாழ்கின்றன. மரணத்திற்குப் பின் உணவிலேயே ஒடுங்குகின்றன. உணவைப் பழிக்கக் கூடாது. எவ்வளவு தேவையோ அவ்வளவு உண்ண வேண்டும். சுவைக்காகச் சில உணவுகளை விரும்புவதும், சில உணவுகளை வெறுப்பதும் கூடாது. உணவை ஏராளமாக உற்பத்தி செய்யுங்கள். இது உங்கள் கடமை.”

காலம் முழுவதும் நமக்காக இதயம் மட்டுமா துடித்தபடி உழைத்துக் கொண்டிருக்கிறது? செரிமான மண்டலமும் செரித்தபடி உழைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. அதுவே உணவைச் செரித்து இதயம் துடிப்பதற்கான சக்தியை அளிக்கிறது, மூளை சிந்திப்பதற்கான ஆற்றலையும் வழங்குகிறது.

செரிமான மண்டலத்திற்குச் செல்லும் உண்ணும் உணவு குறித்து நாம் கவனமாக இருக்க வேண்டியது அவசியம். துரித உணவுகள் துரித கதியில் பெருகி விட்ட இவ்வுலகில், அலைபேசியில் அழைப்பு விடுத்தால் வீட்டு வாசலுக்கே உணவு தேடி வரும் கால கட்டத்தில் செரிமான மண்டலத்திற்கேற்ற உணவுகள் எவையென அறிந்து உண்ண வேண்டும்.

நாவிற்குச் சுவையாக இருக்கும் பல உணவுகள் செரிமான மண்டலத்திற்கு உவப்பாக இருப்பதில்லை. ஆரோக்கியமான பல உணவுகள் நாவுக்குச் சுவையாக இருப்பதில்லை.

நாவின் சுவையை முதன்மையாகக் கருதாது, செரிமான மண்டலத்தின் நலனை முதன்மையாகக் கருதினால் நாம் சரியான உணவுகளையே உண்ணுவதற்குத் தேர்வு செய்வோம்.

“யாகாவார் ஆயினும் நாகாக்க காவாக்கால்

சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு.” (குறள், 127)

என்று வள்ளுவர் சொல்வது நாவடக்கத்திற்கு மட்டுமல்லாது, நாவால் உண்ணும் உணவு அடக்கத்திற்கும் பொருந்தும்.

வள்ளுவரே,

“மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது

அற்றது போற்றி உணின்.” (குறள், 942)

என்று சொல்வதைக் கருத்தில் கொண்டால், செரித்த பின்னே உண்ண வேண்டும். செரிப்பதற்கு ஏற்ற உணவு வகைகளையே உண்ண வேண்டும் என்கிற செரிமான மண்டலம் குறித்த ஆரோக்கிய அறிவுரையைப் புரிந்து கொள்ளலாம்.

“ஒருநாள் உணவை ஒழியென்றால் ஒழியாய்

இருநாளுக்கு ஏலென்றால் ஏலாய் - ஒருநாளும்

என்னோ வறியாய் இடும்பைகூர் என்வயிறே

உன்னோடு வாழ்தல் அரிது.” (நல்வழி, ஔவையார்)

என்று தமிழ் மூதாட்டி கூறுவாரே! வயிற்றோடு வாழ்வது அரிது என்றால், இப்படிப்பட்ட வயிற்றில் செரிமான கோளாறு வந்து விட்டால் அதனுடன் வாழ்வது அரிதிலும் அரிதாகி விடும். ஆகவேதான், வள்ளுவர் சொன்னபடி,

“அற்றால் அளவறிந்து உண்க அஃதுடம்பு

பெற்றான் நெடிதுய்க்கும் ஆறு.” (குறள், 943)

எனும்படி அளவறிந்து எவ்வளவு தேவையோ அவ்வளவு உண்ணுதல் நலமாகிறது. அதுவும் செரிமான மண்டலத்திற்கு ஏற்ற உணவு என்றால் அது உடலுக்குப் பலமாகிறது.

*****