மிஞ்சியவர் கெஞ்சி நிற்கும் பொழுது

மிஞ்சியவர் கெஞ்சி நிற்கும் பொழுது

நள்ளிரவு அழைப்பொன்று கோழியின் கால்களைப் போல

சந்தேகத்தைக் கிளறி விட்டுப் போகிறது

நான் பெண்ணாய் அவர் ஆணாய் ஆகிப் போனதில்

அலைபேசியை அங்குலம் அங்குலமாய் ஆராய்ந்து பார்ப்பவர்

அதைப் பிடுங்கிப் பழி தீர்க்கும் உலகில் ஒளித்துக் கொள்கிறார்

உறவுகள் நட்புகள் என ஒவ்வொருவராய் அழைத்துச் சொல்லி

தீயில் இறக்கிக் கற்பைச் சோதிக்க முடியுமா எனப் பார்க்கிறார்

தணியாத நெருப்பை அணைக்க முடியாமல்

நீதி பேசும் படலத்தைத் தொடங்குபவர்

கற்புடைய பெண்டிருக்கு

நள்ளிரவு அழைப்புகள் கிடையாதென்று வாதிடுகிறார்

தவறி வரும் அழைப்புகள்

கற்புடைய பெண்டிரைத் தீண்டுவதில்லை என்கிறார்

என் தரப்பு நியாயங்கள் ஒவ்வொன்றையும்

சொல்ல சொல்ல புகையும் சிகரெட்டில் சுட்டுப் பொசுக்கும் அவர்

என் மன்னிப்புகள் ஒவ்வொன்றையும் புகைத்து முடிந்த சிகரெட்டை

கீழே போட்டு காலால் நசுக்குவது போல நசுக்கிக் கொண்டே

மூன்று முடிச்சிற்கு முன்பாக

எத்தனை ஆண்களை முடிந்து வைத்திருந்தாய் என்கிறார் கல்மிஷமாய்

பழிச்சொல் கேட்டு சொல்வது அறியாது செய்வது புரியாது

விசும்பி விசும்பித் தேம்பித் தேம்பி அழும் என்னிடம்

கடைசி வாய்ப்பாகத் தன்னோடு வாழ்வதற்கு

அலைபேசியற்ற உலகில் அடிமையென வாழ்வதற்கு

நிபந்தனையற்ற சம்மதத்தைப் பெற நிர்பந்திக்கிறார்

அரசனை நம்பி புருஷனைக் கைவிட்ட கதை போல

அலைபேசிக்காக புருஷனைத் தூக்கி எறிந்த கதை

என்னைப் பயமுறுத்துகையில் நான் நடுநடுங்கிப் போகிறேன்

நிபந்தனையற்ற நிர்பந்தத்தையும் நிபந்தனையற்ற சுதந்திரத்தையும்

மாற்றி மாற்றி யோசித்துக் குழம்பிப் போய்

எங்கிருந்தோ வரும் ஒளியில் கலந்து

கால்கள் படி தாண்டி வெளியேற எத்தனிக்கையில்

என் அலைபேசியைத் தூக்கியபடி ஏன் கெஞ்சத் தொடங்குகிறார் அவர்

*****