இத கொஞ்சம் பார்வேர்டு பண்ணுங்க!

            நாட்டுல எதை எதையோ தடுக்க என்னென்னவோ கட்டுபாடு இருக்கு. இந்த வாட்ஸ் ஆப் குருப்ல பார்வேர்டு மெசேஜைத் தடுக்கிறதுக்கு எந்தக் கட்டுபாடும் இல்லாமப் போச்சு. எல்லா குரூப்லயும் ஒரு மாதிரியான பார்வேர்ட்டு மெசேஜைப் பார்த்து கண்ணுவலி கண்டதுதான் மிச்சம்.

            நாட்டுல மெசேஜைப் பார்வேர்டு பண்றதுக்குன்னே ஒரு கூட்டம் கங்கணம் கட்டிட்டு அலயுறாங்கப் போலருக்கு. அதலயும் குழந்தைங்கக் காணாமப் போன மேசேஜை அந்தக் குழந்தையைக் கண்டுபிடிச்ச பின்னாடியும் பார்வேர்டு மேல பார்வேர்டு பண்ணி என்னாச்சுன்னா...

            வீட்டுல இருந்த அந்தக் குழந்தையைத் தூக்கியாந்து போலீஸ் ஸ்டேசன்ல விடுற அளவுக்குப் போயிடுச்சு. வீட்டுல இருந்த குழந்தையை ஏம்டா போலீஸ் ஸ்டேசன்ல கொண்டாந்து விட்டேன்னு கேட்டதுக்கு... இந்தக் குழந்தைதான் காணாமப் போச்சுன்னு வாட்ஸ் ஆப்ல மேசேஜ் வந்துச்சுன்னு சொல்லியிருக்காப்ல.

            அப்புறம் அந்த குழந்தையோடு வீட்டுக்காரங்களும் இதென்ன பெரிய ரோதனையாப் போச்சு அப்படின்னு, என்னிக்கு வாட்ஸ் ஆப்ல அந்த பார்வேர்டு ‍மெசேஜ் நிக்குதோ அன்னிக்கு வந்து குழந்தையைத் தூக்கிட்டுப் போறோம்னு சொல்லி ஸ்டேசன்லயே வுட்டுட்டுப் போனதா பேச்சாகிக் கெடக்கு.

             இந்த 'ரத்தம் தேவை'ங்ற பார்வேர்டு மெசேஜை ரத்தம் வர அளவுக்கோ, பார்க்கிறவங்க ரத்தம் கக்கிச் சாகுற அளவுக்கோ அனுப்புறாங்க. ஏம் இப்படி ரத்தவெறிப் பிடிச்சு அலயுறீங்கன்னு கேட்கணும் போலருக்கு.

            அதுல ஒரு கதை இருக்கு. நம்ம ஆளு ஒருத்தன் இருக்காம். அவன்தான் ரத்தம் தேவைங்கற பார்வேட்டு மேசேஜை அடிக்கடிப் பண்றவன். அந்த 'ரத்தம் தேவை பார்வேர்டு மெசேஜ்'காரனும், நானும் ஒருக்கா நம்ம பிரணெ்டோடு அப்பா ஒருத்தருக்கு ஏதோ ஆபரேசன்னு திருவாரூ ஆஸ்பிட்டலுக்குப் பார்க்கப் போனோம்.

            அந்த நேரம் பார்த்து பிரெண்டோட அப்பாவுக்கு ஏபி பாசிட்டிவ்ங்ற ரத்தம் வேணும்னுட்டாங்க. சரி யாரயாவது ஆளப் பிடிப்போம்னு யோசிச்சி நம்ம 'ரத்தம் தேவை பார்வேர்டு மெ‍சேஜ்'காரன்தான் இதுக்குச் சரிபடுவான்னு ஆளப் பார்த்தா... ஆளக் காணும். எங்கடா போயிருப்பான்னு ஆஸ்பிட்டல் முழுக்கா தேடிப் பார்த்தா ஆளக் கண்டுபிடிக்க முடியல. போன் பண்ணுனா போன் ஸ்விட்ச் ஆப்னு வருது. சரி வாட்ஸ்அப்ல போடுவோம்னு பார்த்தா வாட்ஸ் ஆப் ப்ளூ டிக்கே காட்ட மாட்டேங்குது. அட என்னடா கருமத்தேன்னு அவன தேடுறத வுட்டுப்புட்டு ஒருவழியா அங்க இங்க அலஞ்சிப் பிடிச்சி ஒருத்தர கொண்டாந்து நிறுத்தினோம்.

            அப்புறம் ஒரு பத்து நாளு கழிஞ்சிருக்கும். நம்ம 'ரத்தம் தேவை பார்வேர்ட் மெசேஜ்'காரன் கண்ணுல பட்டான்.

            "அட! எங் கொன்னியா! அன்னிக்கு ஆஸ்பிட்டலேந்து எங்கடா போனே?"ன்னு கேட்டதுக்கு,

            "அது வந்து... நமக்கு ஏபி பாசிட்டிவ் ரத்தம்ணே! எங்கே நம்மள ரத்தம் கித்தம் கொடுக்கச் சொல்லிடுவாங்கன்னு நெனச்சி ஓடிட்டேண்ணே! நமக்கு ரத்தம் கொடுக்குறதுன்னா அவ்ளோ பயம்ணே! தப்பா ஏதும் நெனச்சுகாதீங்க" அப்படிங்றான்.

            "அதுக்கு ஏம்டா வாட்ஸ் ஆப்லேந்தும் ஓடிப் போனே?" அப்படின்னு கேட்டதுக்கு,

            "நாம்ம எங்கண்ணே ஓடிப் போனேம்? வேற நம்பலேர்ந்து வாட்ஸ் ஆப் பண்ணிட்டிருக்கேன்!" அப்பிடிங்றான்.

            "அது செரி! 'ரத்தம் தேவை' மெசேஜையெல்லாம் இப்போ பார்வேடு பண்றதில்லைல?" ன்னு கேட்டதுக்கு,

            "அது எப்புடிண்ணே விட முடியும்? பழக்கமாயிடுச்சே! நம்ம பேரு வாட்ஸ் ஆப்ல இன்ஸ்டான்ட் ப்ளட் ஹெல்பர்தானே" ங்றான்.

*****

            நேற்றைக்குச் சோற்றைப் பற்றி எழுதியிருந்ததால் நம்ம நண்பன் ஒருத்தன், "எப்படிச் சாப்பிடணும்ங்றதைத் தெளிவாச் சொல்லு?" அப்படின்னு கேட்டுட்டான்.

            அட! இவன்லாம் என்ன நண்பனா இருப்பான்! பிறந்ததிலிருந்து இன்னும் சாப்பிடாதவனா இருப்பாம் போலிருக்கு!

            நம்ம கிராமத்துல இப்படிதாம் சொல்வாங்க,

            1. பாதி பசியோட இருக்கிறப்பவே சாப்பாட்டிலிருந்து எழுந்து விட வேண்டும்.

            2. உடம்பு வளைய எவ்வளவு குனிஞ்சு நிமிர முடியுமோ அந்த அளவுக்குதாம் சாப்பிட வேண்டும். அதுக்காக குனிஞ்சு நிமிந்துகிட்டு இருக்காதீங்க. இங்க உடம்பு வளைஞ்சு உழைக்கிறதைத்தான் வழக்குல அப்படிச் சொல்றாங்க.

*****