பூமிக்கு வராத வானம்பாடிகள்
கூந்தல் காற்றில் அலைவதற்கெல்லாம்
கவிதை எழுதுபவர்கள்
முந்தானை உரசலை
சொர்க்கத்தின் தீண்டலாய்ச்
சிலாகிப்பவர்கள்
வெட்டிய நகத்திற்காக
உயிர் போனதாகத் துடிப்பவர்கள்
இலேசாக சிணுங்கினாலும்
இதயம் துடிப்பது நின்று விட்டதாகப்
புலம்புபவர்கள்
பலாத்காரப் பொழுதுகளிலும்
வன்கொடுமை நேரங்களிலும்
காணாமல் போய் பல ஆண்டுகள்
கழித்து வெளிவருகிறார்கள்
அந்தர நிலவில்
அழகிய பெண்ணுக்கு
அற்புத தேசம் செய்யவும்
ஆராதனைகள் அனுதினம் புரியவும்
ரசித்துப் பேசி ருசித்துக்
கொள்ளவும்
துணை நிற்க நேரம் போதவில்லை
என்று புலம்பவும்
ஆபத்து அகன்றதும் புற்றை
விட்டு புறப்படும் ஜந்துவைப் போல
*****
No comments:
Post a Comment