எங்கே போய் நிறுத்துகிறது தெரியுமா இந்த போலித்தனம்?

எங்கே போய் நிறுத்துகிறது தெரியுமா இந்த போலித்தனம்?

யோசித்துப் பார்த்தால் வாழ்க்கையில் ஓர் அசல், ஒரு நேர்மை தேவைப்படுகிறது. இவை இரண்டும் கை தூக்கி விடுமா என்ற பயமும் இருக்கிறது. இந்தப் பயம்தான் போலித்தனங்களை உருவாக்குகிறது.

அசலும் நேர்மையும் அப்பட்டமாக இருந்தால்தானே பிரச்சனை. அப்படி இருப்பது போலச் செய்து கொள்ளலாம் என்று நினைக்கும் போது போலித்தனங்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாகி விடுகின்றன.

போலித்தனம் நடிப்பைத் தருகிறது. இந்த நடிப்பு எல்லாவற்றிலும் பிரதிபலிக்கிறது. எழுத்திலும் பிரதிபலிக்கிறது. அப்படிப் பிரதிபலிக்கும் போது அது போலித்தனமான எழுத்தாக, மலினமான எழுத்தாக மாறி விடுகிறது. இன்று உருவாக்கப்படும் வெகுஜன எழுத்து என்பதும் ஒரு போலித்தனமான எழுத்துதான்.

வெகுஜனம் இதைத்தான் விரும்புகிறார்கள் என்று ஓர் எழுத்தை உருவாக்கி அதை நிலைநிறுத்துகிறார்கள். எப்படி? விளம்பரங்கள் மூலமாக, வியாபாரத் தந்திரங்கள் மூலமாக, உணர்வுகளைச் சுண்டி விடுவதன் மூலமாக.

ஏன் இப்படி போலித்தனமாக இருக்க வேண்டும் என்ற கேள்வியை உங்களுக்குள் நீங்கள் எழுப்பிப் பார்க்க வேண்டும்? கார்ப்பரேட் சாமியார்களை வளர்க்கவா? அல்லது உங்களுக்கு நீங்களே அந்நியமாகிக் கொள்ளவா? அல்லது மது, போதை என்று உங்களை நீங்களே அடிமையாக்கிக் கொள்ளவா? முடிவில் போலித்தனம் அங்குதான் போய் நிற்கிறது.

*****

திராவிடத்தை நோக்கியா? தமிழ்த் தேசியத்தை நோக்கியா? தமிழக அரசியல் செல்ல வேண்டிய பாதை!

திராவிடத்தை நோக்கியா? தமிழ்த் தேசியத்தை நோக்கியா?

தமிழக அரசியல் செல்ல வேண்டிய பாதை!

திராவிட சித்தாந்த அரசியலானது தமிழ்த் தேசிய அரசியலாக வளர்ச்சி பெற்றிருந்தால் தமிழகத்தில் சர்வ சிக்ஷா அபியான், ஜல் ஜீவன் மிஷன், சமக்ரா சிக்ஷா அபியான் போன்ற சொற்களை உங்கள் காதுகள் கேட்டிருக்காது. அந்தச் சொற்களை மறந்தும் கூட நீங்கள் உச்சரித்திருக்கவும் மாட்டீர்கள். தமிழகத்தில் இந்த அளவுக்கு ஆங்கில வழி பள்ளிகளும் செழித்திருக்காது. நீங்கள் ‘திராவிட மாடல்’ என்ற சொல்லாட்சியையே எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். தமிழகத்தில் மிக அதிமாக உச்சரிக்கப்படும் இந்தச் சொல்லில் ‘மாடல்’ என்ற சொல்ல எந்த மொழிச் சொல் என்பதை நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள்.

தமிழ்த் தேசியத்திற்கான கட்டமைப்பை அரசியல் கட்சிகள் தங்கள் ஓட்டு லாபத்திற்கான ஒரு யுக்தியாக மட்டுமே கையாள்கின்றன.

தமிழ்த் தேசியம் என்ற கருத்தியலை முழுமையாக முன்னெடுத்தால், மற்ற மாநிலங்கள் மலையாள தேசியம், கன்னட தேசியம், தெலுங்கு தேசியம் என்று ஆரம்பித்தால், நிலைமை என்னவாகும் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிப்பு அத்தகைய தேசியத்தைத்தான் உண்டாக்கியிருக்கிறது. கேரளா மலையாள தேசியமாகவே இருக்கிறது. கர்நாடகமும் கன்னட தேசியமாகவே இருக்கிறது. ஆந்திராவும் தேலுங்கு தேசியமாகவே இருக்கிறது. அங்கு தெலுங்கு தேசம் என்று மொழியின் பெயரிலான கட்சியே இருக்கிறது. அம்மாநில மக்களுக்கு இருக்கும் மொழி உணர்வும் பண்பாட்டு உணர்வும் தமிழர்களிடையே இருக்கிறதா என்ற வினாவை நாம் இப்போது எழுப்ப வேண்டியிருக்கிறது.

தமிழ்த் தேசியம் என்ற இலக்கில் தமிழகம் மற்ற திராவிட மொழி தேசியங்களை விட பின்தங்கியே இருக்கிறது. தமிழுணர்வு என்பது பிறமொழி எதிர்ப்புணர்வாக மட்டுமே இங்கு உணர்ச்சிகரமாக விதந்தோதப்படுகிறது. தமிழையும் தமிழுணர்வையும் வளர்க்கும் பண்பாட்டுப் பின்புலங்கள் மிகவும் பலவீனமடைந்தே இருக்கின்றன.

மாநிலங்களில் சுயாட்சி, மத்தியில் கூட்டாட்சி என்கிற அடிப்படையில் தமிழகத்தில் தமிழ்த் தேசியத்தையும் ஒன்றிய அளவில் திராவிடத்தையும் முன்னிருத்த வேண்டிய அரசியல் சூழ்நிலையில் தமிழகம் இருக்கிறது.

ஏன் இப்படி என்று நீங்கள் இருக்கலாம்.

இந்திய அரசியலில் வட இந்திய அரசியலுக்கு இருக்கும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அதிகார இடம் தென்னிந்திய அரசியலுக்கு இல்லை. தென்னிந்தியாவிலிருந்து உருவான பிரதமர்கள் சொற்பமாகவே இருக்கிறார்கள். தேவேகௌடா இந்தியப் பிரதமராக இருந்தார் என்ற செய்தி எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? சுருங்கச் சொன்னால் ஐந்தாண்டு கால முழுமையும் தென்னிந்தியாவிலிருந்து யாரும் இந்திய பிரதமராக இல்லை. இந்த அரசியல் எதிரொளிப்பை மறைக்கவே தென்னிந்தியாவிலிருந்து கணிசமான குடியரசுத் தலைவர்களை வட இந்திய அரசியல் முன்னிருத்துகிறது.

நிலைமை இப்படி இருக்கையில் தென்னிந்திய அரசியலை ஒருங்கிணைக்கும் அரசியல் கருத்தியலாகத் திராவிடத்தை வலுவாக முன்னெடுக்க வேண்டிய நிலை தமிழகத்துக்கு இருக்கிறது. விரைவில் மக்கள்தொகை அடிப்படையிலான நாடாளுமன்ற தொகுதி மறுசீரமைப்புகள் செய்யப்பட இருக்கின்றன. அப்படி மறுசீரமைப்புச் செய்யப்பட்டால் தென்னிந்திய நாடாளுமன்ற தொகுதிகள் குறையவும், வட இந்திய நாடாளுமன்ற தொகுதிகள் அதிகரிக்கவும் வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன.  நிலைமை அப்படியானால் உத்தரபிரதேச மாநிலம் உள்ளிட்ட சில வட இந்திய மாநிலங்களை மட்டுமே பிரதானமாகக் கொண்டு வட இந்திய அரசியல் மட்டுமே ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கான வலுவான வாய்ப்புகள் ஏற்பட்டு விடும்.

இராஜாஜி, காமராஜர் காலத்தில் தென்னிந்தியாவுக்கு அதுவும் குறிப்பாகத் தமிழகத்துக்கு இருந்த அரசியல் முக்கியத்துவம் தற்போது இல்லை. நிதி வழங்கும் அளவில் மத்திய அரசு தமிழகத்தை எந்த அளவுக்குப் புறக்கணிக்கிறது என்பதை வைத்து நோக்கும் போது தமிழகத்தின் அரசியல் தாக்கம் வட இந்தியாவில் எந்த அளவுக்கு பலவீனமாக இருக்கிறது என்பதை நீங்களே புரிந்து கொள்ளலாம்.

இதனால்தான் திராவிட அரசியலைத் தமிழ்த் தேசிய அரசியலாக மாநிலத்தில் வளர்த்தெடுப்பதும், மத்தியில் தமிழ்த் தேசிய அரசியலை திராவிட அரசியலாக ஒருங்கிணைக்க வேண்டிய அவசியமும் இருக்கிறது. இதைப் புரிந்து கொண்டு தமிழக அரசியல்வாதிகள் செயல்படும் போதுதான் மாநிலத்தின் பண்பாட்டு வளர்ச்சியும் அதே போழ்தில் தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் முக்கியத்துவமும் உணரப்படும். திராவிட அரசியலின் அடிப்படையில் தமிழகம், கேரளா, கர்நாடகம், ஆந்திரம், தெலுங்கானா, ஒடிசா போன்ற மாநிலங்கள் ஒருங்கிணைந்து கரம் கோர்க்க வேண்டிய அவசர நிலை தற்போது இருக்கிறது.

மாநில அளவிலான பிரச்சனைகளுக்குத் தமிழகத்தில் இருக்கும் தமிழக அரசியல் கட்சிகள் மாறுபட்ட குரல் கொடுப்பது ஜனநாயகத்தின் தவிர்க்க முடியாத மறுப்பக்கம் என்றாலும், தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் பிரச்சனைகளைக் கொண்டு செல்லும் போது தமிழக அரசியல் கட்சிகள் ஒன்றுபட்ட குரலை வெளிப்படுத்த வேண்டியது அவசியமாகும். தேசிய அளவில் அதுவும் குறிப்பாக நாடாளுமன்ற தீர்மானங்களில் ஒட்டளிக்கும் போது தமிழக அரசியல் கட்சிகள் ஒரே மாதிரியாக ஓட்டுகளைப் பதிவு செய்வது தற்போதைய அரசியல் சூழ்நிலையில் தவிர்க்க முடியாத ஒன்றாகும்.

இதற்காகத் தமிழக அரசியல் கட்சிகள் தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் அரசியல் நகர்வுகளை எப்படி அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதை ஒருங்கிணைந்து முடிவு செய்து கொள்வது காலத்தின் கட்டாயமாகும். மாநில அளவில் எவ்வகையில் வேறுபட்டாலும் தேசிய அளவில் ஒன்றுபட்டு நிற்பது தமிழக அரசியல் கட்சிகளுக்கு அவசியம் வேண்டப்படுவதாக இருக்கிறது. இதே நிலைப்பாட்டில் திராவிட அரசியலின் ஒருங்கிணைப்பில் தமிழகம், கேரளா, கர்நாடகம், தெலுங்கானா, ஆந்திரம் மற்றும் ஒடிசா மாநிலங்களும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டால் தென்னிந்தியாவின் அரசியல் குரல் வடஇந்திய அரசியலோடு போட்டி போட்டுக் கொண்டு ஓங்கி ஒலிக்கும்.

*****

திராவிடமா? தமிழ்த் தேசியமா?

திராவிடமா? தமிழ்த் தேசியமா?

ஓர் அரசியல் பண்பாட்டு இயக்கத்திற்கான வலுவான அடிப்படை கருத்தியல்தான். அந்தக் கருத்தியல் அடிப்படையில்தான் தங்கள் இயக்கத்திற்கான சித்தாந்தங்களை வகுத்துக் கொண்டு அரசியல் பண்பாட்டியலிலாளர்கள் செயல்படுகிறார்கள்.

தென்னிந்திய அரசியலின் வலுவான அரசியல் கருத்தியல் திராவிடம். திராவிடம் என்ற கருத்தியல் தோன்றி செழித்தது தமிழகத்தில்தான். திராவிடம் என்ற கருத்தியல் வளர்வதற்கு ஆரியம் என்ற எதிர்க் கருத்தியல் முக்கிய காரணம். மொழியும் பிரதானக் காரணம். ஆரியர்கள் சமஸ்கிருதத்தை முன்னிருத்தி தங்கள் பண்பாட்டையும் மொழிக் குடும்பங்களையும் முன்னிருத்திய போது, அதற்கு எதிரான நிலையில் தென்னிந்தியாவுக்குத் தங்கள் பண்பாட்டையும் மொழிக் குடும்பங்களையும் முன்னிருத்த திராவிடக் கருத்தியல் துணை நின்றது.

தமிழிலிருந்து தோன்றிச் செழித்த மலையாளம், தெலுங்கு, கன்னடம், துளு போன்ற மொழிகளைத் திராவிட மொழிக் குடும்பங்களாகக் கால்டுவெல் போன்ற தமிழாய்ந்த அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். மொழியின் பின்னணியில்தான் தென்னிந்தியாவின் அரசியல் பண்பாட்டு இயக்கங்கள் வளர்த்தெடுக்கப்பட்டன. இதற்கான வரலாற்றுப் பின்புலமும் நோக்கப்பட வேண்டியது.

அன்றைய சென்னை மாகாணம் என்பது தமிழ்நாடு, கேரளா, கர்நாடகம், ஆந்திரம், ஒரிசாவை உள்ளடங்கிய பெரும் நிலப்பகுதி. மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்படாத வரையில் சென்னை மாகாணம் என்பது தென்னிந்தியாவின் கணிசமான பகுதிகளை உள்ளடக்கியதாக இருந்தது. இதனால் சென்னை மாகாணத்திற்குத் தென்னிந்தியாவின் பல மொழி பேசும் பகுதிகளை ஒருங்கிணைக்க வேண்டிய அவசியம் இருந்தது. திராவிடம் என்ற கருத்தியலுக்கு அப்போது வலுவான தேவையும் இருந்தது.

மொழி வாரி மாநிலங்கள் பிரிக்கப்பட்ட பிறகு மொழி சார்ந்த பின்னணியில் தங்கள் கருத்தியல்களை மாநிலங்கள் வளர்க்க முற்பட்ட போது திராவிடத்தைத் தமிழ் தேசியமாகத் தொடர வேண்டிய நிலை தமிழ்நாட்டிற்கு உண்டாகிறது. திராவிடம் தமிழ்த் தேசியமாக வளர்த்தெடுக்கப்பட்டதா என்பதுதான் முக்கியமான கேள்வி.

தமிழர்களுக்குத் தமிழுணர்வு இருந்த அளவுக்குத் தமிழ்த் தேசியமாக வளர்த்தெடுக்கப்படுவதற்கான உணர்வு இல்லை என்றே குறிப்பிட வேண்டியிருக்கிறது. இதனால் திராவிடம் என்ற நிலையிலிருந்து தமிழ்த் தேசியமாக வளர வேண்டிய அரசியல் மற்றும் பண்பாட்டு பின்புலமானது திராவிடம் என்ற அளவிலேயே நின்று கொண்டது.

இந்தித் திணிப்பின் போது வெளிப்பட்ட தமிழுணர்வு இந்தி எதிர்ப்பு என்ற அளவில் மட்டும் சுருங்கிப் போனது. தமிழ்த் தேசியத்திற்கான கட்டமைப்பு இல்லாமல் அரசியல் முழக்கமாக மட்டும் அது தொடரப்பட்டு வருகிறது.

தமிழ்த் தேசியத்தின் அவசியத்தை உணர்ந்திருந்தால் மக்கள் உணர்வெழுச்சியுடன் தங்கள் குழந்தைகளுக்குத் தமிழ்ப் பெயர்களை வைப்பதில் ஆர்வம் காட்டியிருப்பார்கள். கடைகள் மற்றும் நிறுவனங்களின் பெயர்ப் பதாகைகள் தமிழில் இடம் பெற்றிருக்கும். தமிழ் வழிக் கல்வியில் தங்கள் குழந்தைகளைப் பெற்றோர்கள் உவப்புடன் சேர்த்து தமிழ் வழிக் கல்வி நிலையங்களைப் பெருக்கியிருப்பார்கள். தமிழ்நாட்டுக் கோயில்களில் தமிழ் மந்திர முழக்கங்கள் மட்டுமே கேட்டிருக்கும். தமிழர்களின் பேச்சு வழக்கிலும் இவ்வளவு ஆங்கில மற்றும் பிறமொழி கலப்புச் சொற்கள் வந்திருக்காது.

தமிழ்த் தேசியத்திற்கான அரசியல் முன்னெடுப்புகள் தமிழ்நாட்டில் தொடர்ந்த வண்ணம் இருந்தாலும் அது தொடர்ந்து அரசியல் முழக்கமாகவும் தமிழகத்திற்கான லட்சிய எதிர்பார்ப்பாகவும் மட்டுமே இருந்து வருகிறது.

தமிழ்த் தேசியம் என்பதை அரசியல் நெருக்கடியாகவும் கட்டாயமாகவும் இயக்கப்படுத்திச் சட்டங்களை ஏற்படுத்தினாலும் பொதுமக்கள் தமிழ் வழிக் கல்வியை விரும்புவார்களா? தமிழ்ப் பெயர்கள் வைப்பதில் ஆர்வம் காட்டுவார்களா? தமிழ் வழியில் தமிழகம் பயணிப்பதை விரும்புவார்களா? இந்தக் கேள்விகளுக்கான பதில்கள் லட்சிய ரீதியாகச் அணுகப்படுவதை விடவும் எதார்த்த ரீதியாக அணுகப்பட வேண்டும். அந்த எதார்த்தம் மிகவும் பலவீனமாக இருக்கிறது என்பதே நடைமுறை உண்மை.

தமிழ்நாட்டில் தமிழ் பேசுபவர்கள் விநோதமாகப் பார்க்கப்படும் சூழல் இருக்கிறது. தமிழ்நாட்டில் தனித்தமிழ் பள்ளிகள் நடத்தப்படுவது ஆச்சரியமாகப் பார்க்கப் படுகிறது. தமிழ்த் திரைப்படங்களுக்கு ஆங்கிலப் பெயர் வைப்பதைத் தமிழர்கள் உவப்புடன் ரசித்துப் பார்க்கின்றனர். ஐந்து நிமிட உரையில் ஆங்கிலமோ, பிறமொழிச் சொற்கள் கலப்பில்லாமல் பேசும் அரசியல் தலைவர்கள் தமிழகத்தில் அரிதாக இருக்கின்றனர்.

அப்படியானால் தமிழ்த் தேசியம் என்பது சாத்தியம் இல்லையா என்றால் அதற்கான அடித்தளம் தமிழர்களிடம் உணர்வு ரீதியாகவும் பண்பாட்டு ரீதியாகவும் ஆழமாகவும் அதே நேரத்தில் பொறுமையாகவும் மென்மையாகவும் வளர்த்தெடுக்கப்பட வேண்டும். அது தமிழர்களின் பழக்கமாகவும் வழக்கமாகவும் தொடர சில பத்தாண்டுகள் தேவைப்படும். அதுவரை தமிழ்த் தேசியத்தை அரசியல் லாபம் பார்க்காது வளர்த்தெடுக்கும் நீண்ட கால நோக்குடைய தலைவர்கள் தமிழகத்துக்குக் கிடைப்பார்களா?

அடித்தளம் வலிமையாக இல்லாமல் மேற்கட்டுமானத்தைக் கனவுகளால் கட்டுவது எப்போதும் நிலைத்து நிற்காது என்பதால் தமிழ்த் தேசியம் என்பதை அரசியல் முழக்கமாகக் கருதி ஆதாயம் அடைய நினைக்கும் தலைவர்களால் தமிழ்த் தேசியம் என்பது வெற்றியை நோக்கிச் செல்லாத கருத்தியலாக மாறும் ஆபத்தும் இருக்கிறது. தமிழ்த் தேசியம் என்ற லட்சியவாத கருத்தியலை வெகுஜன கருத்தியலாக மாற்றுவதில்தான் இருக்கிறது தமிழ்த் தேசியத்தின் வெற்றி.

*****

மன்னார்குடி கோபாலர் எண்ணெய் ஆலையின் திருவிளையாடல்!

மன்னார்குடி கோபாலர் எண்ணெய் ஆலையின் திருவிளையாடல்!

மன்னார்குடிக்கு ‘கோபாலர் எண்ணெய் ஆலை’ எனும் கோபாலர் ஆயில் மில்லும் சிறப்பு பெற்றதுதான். எண்ணெய் ஆலை எனும் ஆயில் மில்லை நடத்துவதற்கான அத்தனை கொழுப்பும் அவர்களுக்கே உரியது.

எள்ளை என்ன விலைக்கு எடுத்துக் கொள்வீர்கள்? என்றால் எள்ளை எடுத்து வா விலை சொல்கிறேன் என்பார்கள்.

தங்கத்தை உரசிப் பார்த்துச் சொல்லும் காலத்தில், இவர்கள் எள்ளைக் கண்ணால் பார்த்தே விலை சொல்வார்கள்.

எள்ளை எடுத்துக் கொண்டு போய் விலை கட்டாது என்று திரும்ப எடுத்துக் கொண்டா வர முடியும்? அவர்கள் கேட்கும் குறைந்த விலைக்குக் கொடுத்து விட்டுதான் வர வேண்டியிருக்கும்.

ரொம்ப யோக்கியர்கள் மாதிரி பேசுகின்ற கோபாலர் எண்ணெய் ஆலை எனும் கோபாலர் ஆயில் மில்லின் உரிமையாளர்கள் எண்ணெயிலும் கலப்படம் செய்கிறார்கள்.

அவர்களிடம் வாங்கி வந்த தேங்காய் எண்ணெய் மார்கழி மாதத்தில் உறைந்ததே இல்லை. சரக்கை அரைக்கும் போதே கலக்க வேண்டியதைக் கலந்து விடுவார்கள் போலிருக்கிறது.

அவர்கள் என்னவோ ராஜாங்கம் நடத்துவதாகத்தான் படுகிறது. வாடிக்கையாளர்களை மதித்து அவர்கள் பதில் சொல்லி பார்த்ததில்லை. அப்படி ஓர் அலட்சியம். அதனால் பக்கத்தில் எண்ணெய் ஆலை வைத்திருக்கும் கேசிஆர் எண்ணெய் ஆலை எனும் கேசிஆர் ஆயில் மில்லுக்கு நல்ல யோகம். கோபாலரைக் கண்டு மிரண்டு ஓடுவோருக்கெல்லாம் கேசிஆர்தான் அடைக்கலம்.

கோபாலரின் இன்னொரு மகாத்மியத்தையும் சொல்ல வேண்டும். காலையில் அரைக்கச் சென்றால், மதியம் அரைக்க வந்தால் என்ன என்பார்கள். சரிதான் மதியம் எடுத்துச் செல்வோம் என்று சென்றால் காலையிலேயே அரைக்க வந்தால் என்ன என்பார்கள்.

இவற்றிற்கெல்லாம் என்ன சொல்ல முடியும். ஒன்றும் சொல்ல முடியாது. இவை எல்லாம் மன்னார்குடி கோபாலர் ஆடும் திருவிளையாடல்கள் என்று ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டியதுதான். இப்போது கோபாலர் சில நேரங்களில் எண்ணெய் ஆட்டிக் கொண்டிருக்கிறார். பல நேரங்களில் ஈயை ஓட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்.

*****

தமிழக வெற்றிக் கழகம் முன் உள்ள சவால்கள்!

தமிழக வெற்றிக் கழகம் முன் உள்ள சவால்கள்!

கட்சிகளுக்குப் பஞ்சமில்லாத தமிழ்நாட்டில் விஜய்யும் கட்சியைத் துவங்கியிருக்கிறார் என்கிற வாசகம் அவரைக் குறைத்து மதிப்பிடுவதற்கான வாசகம் அல்ல.

பாட்டாளி மக்கள் கட்சி, விடுதலைச் சிறுத்தைகள், நாம் தமிழர் கட்சி போன்ற கட்சிகள் துடிப்போடு ஆட்சியைப் பிடிக்க போராடிக் கொண்டிருக்கின்றன. கட்சி என்கிற அளவில் இரு திராவிட கட்சிகளுக்கு அடுத்தபடியாக அதிகமாகக் களமாடக் கூடிய மற்றும் அதிக அளவிலான தொண்டர்களைக் கொண்ட கட்சிகள் இவை.

இப்போது நீங்கள் ஒரு கேள்வியை எழுப்பலாம், பாமகவும் விடுதலைச் சிறுத்தைகளும் கூட்டணிக் கட்சிகளுள் ஒன்றாக இருக்கும் நிலையில் ஆட்சியைப் பிடிக்கப் போராடும் கட்சிகள் என்று எப்படி கூறலாம் என்று?

ஜனநாயகச் சாத்தியத்தை உணர்ந்து பாமாகவும் விடுதலைச் சிறுத்தைக் கட்சியும் கூட்டணி நிலைபாடுகளை எடுத்தாலும் தனித்து ஆட்சியைப் பிடிக்கும் இலக்கைக் கொண்ட கட்சிகள் அவை.

நாம் தமிழர் கட்சியானது தனித்து ஆட்சியைப் பிடிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் தொடர்ந்து வேகமாகக் களமாடிக் கொண்டிருக்கும் தனித்து இயங்கும் கட்சி.

இக்கட்சிகள் ஒருவேளை ஆட்சி அதிகாரத்தில் பங்கு என்ற விஜய்யின் அறிவிப்பை நம்பி கூட்டணி அமைத்தால் அது மூன்றாவது கூட்டணியாக அமையும். மற்ற இரு கூட்டணிகளாக திமுகவும் அதிமுகவும் இருக்கும். இப்போது ஓட்டுகள் மூன்றாகப் பிரியக் கூடிய வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. அப்படி மூன்றாகப் பிரியும் போது விஜயகாந்த் இதற்கு முன்பு 2016 சட்டப்பேரவைத் தேர்தலில் அமைத்த மூன்றாவது கூட்டணியைக் கருதிப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.

ஒருவேளை இப்படி அமையும் என்றால், அதாவது அதிமுகவும் தமிழக வெற்றிக் கழகமும் கூட்டணி அமைக்கும் என்றால் தமிழக வெற்றிக் கழகத்திற்கு அது ஒரு வெற்றி வாய்ப்பாக அமையும் சாத்தியம் இருக்கிறது. அப்படி அமையும் பட்சத்தில் யார் முதல்வர், யார் துணை முதல்வர், யாருக்கு முக்கிய இலாக்காக்கள் என்கிற பதவி பகிர்வுகளை எந்த அளவுக்கு இரு கட்சிகளும் சரியாகச் செய்து கொள்ள முடியும் என்பது மிகப் பெரிய கேள்விக்குறியாக அமையும்.

ஏன் திமுகவும் தவெகவும் கூட்டணி அமைக்காதா என்று நீங்கள் கேட்டு விடக் கூடாது. அவர் திமுகவின் திராவிட மாடல் ஆட்சியை மக்கள் விரோத ஆட்சி என்று சொல்லி விட்டதால் அதற்கான வாய்ப்பு தற்போது இல்லை. நிரந்தரமாக இல்லை என்று சொல்லி விட முடியாது. கமலஹாசன் போல பின்னொரு காலத்தில் திமுகவோடு கூட்டணி பேசலாம். எப்போதும் இணக்கமான உறவுகளையே பரா மரிக்க நினைக்கும் உதயநிதி ஸ்டாலின் அதற்கு இசையவும் கூடும். ஆனால் அதற்குத் தற்போதைக்கு வாய்ப்பு இல்லை.

விஜய்யின் தமிழக வெற்றிக் கழகத்தின் சவால்களைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளும் போது முக்கியமாக விஜயகாந்த் மற்றும் கமலஹாசனின் அரசியல் பயணங்களையே கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.

விஜயகாந்தின் ரசிகர் பட்டாளத்தையும் அவரது பொதுப் பிரச்சனைகளுக்கு முன்நிற்கும் ஆளுமையையும் எப்போதும் தமிழகம் விரும்பியிருக்கிறது. இதில் விஜய்க்கு ரசிகர்களின் பட்டாளம் இருக்கிறது. பொதுப் பிரச்சனைகளில் முன் நிற்கும் ஆளுமையை இதுவரை விஜய்யிடம் தமிழகம் பார்த்ததில்லை. இனிமேல் பார்க்கக் கூடும் அல்லது பார்க்காமலும் போகக் கூடும்.

கமலஹாசனின் ரசிகர் பட்டாளம் என்பது ரஜினி அளவுக்கு அடர்த்தியானதல்ல. பொதுப்பிரச்சனைகளுக்காக அவர் முன் நிற்கும் ஆளுமை இல்லை என்றாலும் தனது கருத்தையும் குரலையும் வெளிப்படுத்தும் முக்கியமான ஆளுமை அவர். விஜய் இதுவரை பொதுப்பிரச்சனைகளில் தன்னுடைய கருத்தையோ, குரலையோ அவ்வளவு அழுத்தமாக வெளிப்படுத்தியதில்லை. விஜயகாந்த் மற்றும் கமலஹாசனோடு ஒப்பிடுகையில் இக்கருத்துகளை நாம் கவனமாகப் பரிசீலிக்க வேண்டியிருக்கிறது.

இனி அவர் தனது கட்சியின் கொள்கை மற்றும் கோட்பாடுகளாகக் குறிப்பிட்டுள்ளவற்றிலிருந்து அவரது கட்சிக்கான வெற்றி வாய்ப்புக்கான சாத்தியங்களை நாம் ஆராய்ந்து பார்க்க வேண்டும்.

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்பதை தனது கட்சிக்கான துணைத் தலைப்பைப் போல விஜய் வெளியிட்டிருக்கிறார். சமத்துவத்தை நோக்கிய தமிழகத்தின் பாதையில் அது முக்கியமான இலக்கு. ஆனால் அது சமூக நீதிக்கான மிகப்பெரிய பயணம். உடனடியாக இந்த இலக்கானது தேர்தல் களத்தில் வாக்குகளை ஈர்த்து விடும் என்று சொல்லி விட முடியாது. நீண்ட கால நோக்கில் வாக்குகளை ஈர்ப்பதற்கு விஜய் இங்கிருக்கும் சாதியத்தோடும் சாதிய அரசியலோடும் நீண்ட நெடிய காலம் போரிட வேண்டியிருக்கும்.

தமிழ்த்தேசியமும் திராவிடமும் தன்னுடைய இரண்டு கண்கள் என்று தன் கட்சி விளக்க மாநாட்டில் அழுத்தம் திருத்தமாக நிறுவுகிறார் விஜய். ஆனால் அன்று அவர் பேசியதில்தான் எத்தனை ஆங்கிலச் சொற்கள்? அப்படியானால் அவர் குறிப்பிடும் தேசியம் தமிழும் ஆங்கிலமும் கலந்த தேசியமோ என்னவோ!

திராவிடத் தலைமை என்பது திமுக மற்றும் அதிமுகவுக்கு மற்றும் சொந்தம் என்று சொல்லி விட முடியாது. விஜய் என்றில்லை தமிழகத்தில் கட்சி தொடங்கும் யாருக்கும் அது சொந்தமானதுதான். ஆனால் இங்கிருக்கும் இரண்டு திராவிட தலைமைகளுக்கு மாற்றாக அவர் எப்படித் தன்னைத் தனித்துவமான திராவிடத் தலைமையாக நிறுவப் போகிறார் என்பதைப் பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. ஏற்கனவே லட்சிய திராவிடத்தைக் காட்ட நினைத்த டி. ராஜேந்தர், களத்தில் இருக்கும் மறுமலர்ச்சி திராவிடத்தின் வை.கோ, திராவிட முற்போக்கின் விஜயகாந்தின் கட்சி ஆகியவற்றையும் தாண்டி, அத்துடன் இருக்கின்ற இரு திராவிட முன்னேற்ற கழகங்களைத் தாண்டி விஜய் இந்த விசயத்தில் தன்னை நிரூபித்தாக வேண்டும்.

நிலைமை இப்படி இருக்கும் போது விஜய் எதை நம்பி அரசியலில் இறங்கியிருக்க முடியும்?

ஜெயலலிதா, கலைஞர் என்ற இரு மாபெரு ம் ஆளுமைகள் இல்லாததைத் தனக்குச் சாதகமாக அவர் நினைத்திருக்கலாம். அதற்காக ஸ்டாலின் – எடப்பாடி பழனிச்சாமி என்ற ஆளுமைகளைக் குறைத்து மதிப்பிட்டு விட முடியாது.

வடக்கிலிருந்து தெற்கு நோக்கி வரும் மதவாதப் பிரிவினைக்கு எதிராகவும் மாநில சுயாட்சிக்கு ஒரு வலிமையான தலைமையாக த் தன்னை முன்னிறுத்தும் போக்கையும் தனக்கான அரசியல் பாதையாக அவர் கொள்ள நினைத்திருக்கலாம்.

அகில இந்திய அளவிலான பொது நுழைவுத் தேர்வுகள் மற்றும் தமிழக அளவிலான ஆணவப் படுகொலைகளால் நேரிடும் இறப்புகள் அவர் மனதைப் பாதித்துக் களமாடத் தூண்டியிருக்கலாம்.

எப்படியிருப்பினும் அரசியலில் இறங்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்த பிறகு ஒரு சில சாணக்கிய கணக்கீடுகளேனும் இல்லாமல் அவர் இறங்கியிருக்க மாட்டார் என்ற கணக்கில் நோக்கும் போது பிரமாண்டமாக விரவியிருக்கும் தன்னுடைய ரசிர்களை நம்பியே அவர் களமாட துணிந்திருக்கிறார் என்பதை மறுக்க முடியாது. இது எந்த அளவுக்கு வலிமையாக அவருக்குக் கை கொடுக்கும்? ஓட்டு அரசியலில் தோராயமாக ஐந்திலிருந்து பத்து சதவீதம் வரை அது கை கொடுக்கும். ஆனால் ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கான ஓட்டு அரசியலில் அவருக்கு முப்பதைந்து சதவீதத்துக்கு மேல் பலம் வேண்டும். இது ஒரு மாணவர் தேர்வில் பெறும் தேர்ச்சி மதிப்பெண்களுக்கு ஒப்பானது என்று கூட நீங்கள் நினைக்கலாம். ஆக அவருக்கான இன்னும் கூடுதலாகத் தேவைப்படும் இருபத்தைந்திலிருந்து முப்பது சதவீதம் வரையிலான பலத்தை அவர் எப்படிப் பெறப் போகிறார் என்பதைப் பொருத்தே அவரது அரசியல் எதிர்காலம் இருக்கிறது.

இப்போது விஜய்யின் தனித்துவ குணாதிசயங்களிலிருந்து அவர் எப்படி அரசியலை எதிர்கொள்வார் என்பதையும் நாம் ஊகித்தாக வேண்டும்.

விஜய் திரைத்துறையில் நுழைந்த போது அவருக்கு ஏற்பட்ட பின்னடைவுகளைத் தன்னம்பிக்கையால் எதிர்கொண்டதைக் குறிப்பிடுகிறார். அரசியலிலும் இத்தகைய தன்னம்பிக்கை கை கொடுக்கும். அதே நேரத்தில் பொதுப் பிரச்சனைகளில் அவர் எந்த அளவுக்குப் பொது மக்களோடு கை கோர்க்கிறார் என்பதும் அவரது வளர்ச்சிக்குக் கை கொடுக்கக் கூடிய ஒன்று. இதுவரை அவர் பொதுமக்களோடு எதிலும் கை கோர்த்ததில்லை. இனி அவர் எப்படி அவர் கை கோர்க்கப் போகிறார் என்பதைக் கவனித்துப் பார்க்க வேண்டும்.

அரசியல் எனும் பரமபத விளையாட்டில் அவர் வெற்றி பெறுவார், இவர் தோல்வியுறுவார் என்றெல்லாம் அவ்வளவு சுலபமாகக் கணித்து விட முடியாது. கணிப்புகளைத் தாண்டி விளைவுகளை ஏற்படுத்துவதுதான் அரசியல். அப்படி விளைவுகள் வெடிப்பதற்கும் சில கணிப்புகள் இல்லாமல் இல்லை. அந்தக் கணிப்புதான் அவர் இன்னும் எப்படி இருபத்தைந்திலிருந்து முப்பது சதவீத ஓட்டுப் பலத்தைப் பெறப் போகிறார் என்பது.

இரு திராவிட கட்சிகளும் முப்பதிலிருந்து முப்பத்தைந்து சதவீத ஓட்டுப் பலத்தைத் தங்கள் கைகளில் வைத்திருக்கும் வேளையில், உதிரிக் கட்சிகள் இதர சதவீத அளவைப் பங்கிட்டிருக்கும் நிலையில் விஜய் தனக்கான முப்பதைந்து சதவீதம் என்ற தேர்ச்சி மதிப்பெண்களை எப்படித் தாண்டப் போகிறார் என்பதில்தான் இருக்கிறது அவரது அரசியலின் வெற்றிக் கணக்கு.

*****

தமிழக வெற்றிக் கழகம் சாதிக்குமா? சோதிக்குமா?

தமிழக வெற்றிக் கழகம் சாதிக்குமா? சோதிக்குமா?

தமிழகம் பலவற்றில் முன்னேறி வருகிறது. படித்தவர்களின் எண்ணிக்கை, பணக்காரர்களின் எண்ணிக்கை, தொழில் தொடங்குபவர்களின் எண்ணிக்கை என்று அரசியல் கட்சித் தொடங்குபவர்களின் எண்ணிக்கையிலும் தமிழகத்தின் முன்னேற்றம் அதிகமாகத்தான் இருக்கிறது.

நீதிக்கட்சி, திமுக, அதிமுக, பாமக, விடுதலைச் சிறுத்தைகள், தேமுதிக, மக்கள் நீதி மையம் என்று தமிழகத்தை மையமாகக் கொண்டு தோற்றுவிக்கப்பட்ட கட்சிகளின் வரிசையில் விஜய்யின் தமிழக வெற்றிக் கழகமும் இணைகிறது.

தமிழகத்திற்கு அரசியல் கட்சிகளைப் பங்களித்த வகையில் வேறெந்த துறைக்கும் இல்லாத சிறப்பு தமிழ்த் திரைத்துறைக்கு இருக்கிறது. எம்ஜியாரின் அதிமுகவிலிருந்து தமிழ்த்திரைத் துறையின் பிரதான அரசியல் கட்சி பங்களிப்பு தொடங்குகிறது. தமிழ்த்திரைத் துறையின் அரசியல் தந்தை என்றால் அவர்தான். அவரைத் தொடர்ந்து பலரையும் திரையிலிருந்து அரசியலுக்குக் கொண்டு வந்தது அவர் அரசியலில் சாதித்துக் காட்டிய வெற்றிதான்.

நாம் இங்கு முக்கியமான கால விவரம் ஒன்றை அனுமானித்துப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. தமிழகத்தை அரசியல் பின்னணியிலிருந்து ஆண்டவர்களின் ஆட்சிக் காலத்துக்கு சரிபாதிக்கும் மேலாக திரைப் பின்னணியிலிருந்து ஆண்டவர்களின் ஆட்சிக் காலம் அமைகிறது.

அண்ணாதுரை, கலைஞர் கருணாநிதி போன்றோரை அரசியல் பின்னணியும் திரைத்துறை பின்புலமும் கொண்டவர்களாகப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. எம்ஜியாரைத் திரைப்பின்னணியும் அரசியல் பின்புலம் கொண்டவராகவும் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.

திரையிலிருந்து அரசியலை நோக்கி நகர்ந்த எம்ஜியாரின் அரசியல் பின்புலத்தைச் சாதாரணமாகக் கருதி விட முடியாது. எம்ஜியார் தன்னுடைய அரசியலை கொள்கை மற்றும் அரசியல் கோட்பாடு என்னவென்று பதிலளிக்கும் ரீதியாக அவர் அண்ணாயிசம் என்று கூறியதை விமர்சனத்துக்கு உட்படுத்தினாலும் எம்ஜியாரின் அரசியல் சித்தாந்தமும் அரசியல் தெளிவும் திராவிட சித்தாந்தத்தின் வழியே வளர்ந்து வந்தவை.

எம்ஜியார் திரைப் பின்னணியில் இருந்தாலும் அரசியலில் களமாடிக் கொண்டு இருந்தவர். சரியான சந்தர்ப்பமும் நேரமும் கூடி வந்த போது திரைப்பாதையை அரசியல் பாதையாக மாற்றியவர். திரையைப் பிரதானமாகக் கொண்ட எம்ஜியார் அரசியலைப் பிரதானமாகக் கொண்டு வெற்றி அடைந்ததற்கு இப்படி ஒரு தெளிவான வழித்தடம் தெரிகிறது. இந்த வழித்தடம் தெளிவாகத் தெரியாத காரணத்தாலேயே திரைப்பாதையைத் தங்களது அரசியல் பாதையாக மாற்றியதில் பாக்கியராஜ், டி ராஜேந்தர், கமலஹாசன் போன்றோர் பின்னடைவைச் சந்திக்கின்றனர்.

சிவாஜி கணேசன், விஜயகாந்த் போன்றோருக்குக் கூட இந்த வழித்தடம் தெளிவாக உள்ளது. அவர்களும் பின்னடைவைச் சந்தித்திருக்கிறாரகள். ஆனால் அவர்கள் சறுக்கல்களை எதிர்கொண்டு எம்ஜியாரைப் போன்று தெளிவோடும் மன உறுதியோடும் துணிவோடும் அணுகியிருந்தால் அவர்களுக்கான வெற்றி வாய்ப்பானது காலம் கடந்தாவது நிச்சயம் கிடைத்திருக்கக் கூடியதுதான்.

தமிழகத்தின் வெற்றிக் கழகத்தின் தலைவரான விஜய்யின் திரைப்பாதையிலிருந்து அரசியல் பாதையை நோக்கிய பயணத்தில் இந்த வழித்தடம் தெளிவாக இல்லை. இது அவருக்கு ஒரு பின்னடைவாகத்தான் இருக்கும். இந்தப் பின்னடைவினாலேயே அவர் அரசியலில் தோல்வி கண்டு விடுவார், பின்னடைவைச் சந்தித்து விடுவார் என்று கூறி விட முடியாது. அவர் தன்னுடைய வழித்தடத்தை இதற்கு மேல் உருவாக்கலாம். அதற்கு குறைந்தபட்சம் இரண்டு தசாப்தங்கள் தேவைப்படும். இந்த இரண்டு தசாப்தங்கள் என்பதும் துல்லியமான கணக்கு என்றோ, மிகச் சரியான கணிப்பு என்று கூறி விட முடியாது. வரலாற்றின் போக்கில் இது ஒரு கணிப்பு அவ்வளவே.

அரசியலில் கால் பதித்ததிலிருந்து அண்ணாதுரை, கலைஞர், எம்ஜியார், ஜெயலலிதா என அனைவரும் இந்த வழித்தடத்தில் குறைந்தபட்சம் இரண்டு தசாப்தங்களுக்கு முன்பாகக் கால் பதித்து பல்வேறு சறுக்கல்களையும் எதிர்ப்புகளையும் விமர்சனங்களையும் எதிர்கொண்டே ஆட்சியைப் பிடித்திருக்கின்றனர். எம்ஜியார் கட்சி தொடங்கி மிக குறுகிய காலத்தில் ஆட்சியைப் பிடித்திருப்பதை நீங்கள், அவரது வழித்தடம் எப்போது அரசியல் களத்தில் கால் பதித்ததிலிருந்து தொடங்குகிறது என்பதைக் கணக்கிட்டுப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இல்லையென்றால் கட்சி தொடங்கி ஆட்சியைப் பிடித்தவர் என்ற தவறான கணிப்பை அவர் மீது வைத்து விடக் கூடும்.

இந்தக் கணிப்பையும் மீறி விஜய் 2026 இல் ஆட்சியைப் பிடிப்பாரானால் தமிழக அரசியல் வரலாறு ஒரு புதிய திசையை நோக்கி ஒரு பாய்ச்சலை நிகழ்த்தியிருப்பதாகத்தான் அர்த்தம். அந்த அர்த்தம் சொல்வது என்னவென்றால் தங்களைப் பொழுதுபோக்காக மகிழ்விக்கும் ரசிக பலம் உள்ளவர்களைத் தலைவராக்கும் வகையில் தமிழக மக்கள் மனச்சோர்வில் உள்ளனர் என்பதைத்தான்.

*****

 

அதிர்ஷ்ட கணக்கு

அதிர்ஷ்ட கணக்கு

நான் என்ன பெரிய அதிர்ஷ்டசாலி என்று

நீங்கள் நினைக்கலாம்

என்னைப் பற்றி நினைக்க

நான்கு பேர் இருக்கிறார்கள்

எனக்காகக் கவலைப்பட

எட்டு பேர் இருக்கிறார்கள்

எனக்காகக் கண்ணீர் சிந்த

இருண்டு பேர் இருக்கிறார்கள்

அவ்வபோது என்னைப் பார்த்து விட்டுச் செல்லும்

ஆறு பேர் இருக்கிறார்கள்

இப்படி இருபது பேர் இருக்கையில்

இந்த ஜென்மத்தில் எனக்கு வேறென்ன வேண்டும்

அதிர்ஷ்டசாலியாக இருக்க

அப்படி ஒருவர் இருந்தாலே போதுமானது எனும் போது

இருபது பேர் என்பது ரொம்ப அதிகம்

*****