துளியின் கடல்

துளியின் கடல்

கண்ணீர்த் துளி கடலைப் போலப் பிரவகிக்க

கொந்தளிக்கும் மனதின் அலைகளை

கடற்கரையில் அமர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

இந்தக் கடலை கடக்க முடியாதோ என நினைக்கும் போது

கடலே என்னை விழுங்கிக் கொள் எனக் கதறுகிறேன்

ஒவ்வொரு துளியாய் விழும் கண்ணின் துளிகள்

மணலில் விழுந்து மறைந்து போய்

மீண்டும் எதிரில் கடலாய்ப் பொங்கிக் கொண்டே இருக்கிறது

என்னில் தொலைந்த கடல்தான் கண்ணின் துளியோ

கண்ணில் துளியில் தொலைந்த கடல்தான்

எதிரில் விரிந்து கிடப்பதோ என மயங்குகையில்

வானத்தின் நீலத்தில் கடல் மயங்குகிறது

கடலின் நீலத்தில் வானம் மயங்குகிறது

ஒன்று இன்னொன்றாய் இன்னொன்று பிறிதொன்றாய்

மாறிக் கொண்டே இருக்கின்றன

கண்ணீர்த் துளிகள் கடலாவதைப் போல

கடல் கண்ணீர்த் துளிகளாய் உருள்வதைப் போல

*****