கனத்துப் போகும் மனம்
ஆறுதல் வார்த்தைகள் பயனிழந்துப் போகின்றன
அடக்க முடியாத அழுகைப் பீறிட்டு எழுகிறது
ஒரு சிறு ஆசை நிராசையாய் முடிவதன்
ஆற்றாமையைத் தாங்க முடியாத வேதனை
எல்லாவற்றையும் நிராகரிக்கச் சொல்கிறது
காயம் பட்டுப் போய் நிற்கும்
ஆறுதல் சொல்பவரை யார் ஆறுதல் செய்வது
பிடிவாதத்தைக் கரைத்துக் கொள்ள விரும்பாத மனம்
மென்மேலும் காயப்படுத்திக் கொண்டே போகிறது
நிறைவாக ஆறுதல் செய்ய முயன்றவருக்கு
ஆறுதல் தேவையாக இருக்கிறது
தேவையானவருக்குக் கிடைக்காமல்
கிடைப்பவருக்குப் பயனில்லாமல் போகுமிந்த ஆறுதலைக்
கொன்று போட்ட பின்
எத்தகைய குற்றத்தை நிகழ்த்தி விட்டோம் என்று
கனத்துக் கொண்டே போகிறது மனம்
*****
No comments:
Post a Comment