யாங்கும் வியாபித்த கண்கள்

யாங்கும் வியாபித்த கண்கள்

உன் இரு கண்களுக்கிடையே

நெளியில் இந்தக் காதலைக்

கொன்று போடு

அல்லது பிழைக்க விடு

கொல்வதுமாய், பிழைக்க வைப்பதுமாய்

நீ புரியும் அழிச்சாட்டியத்தில்

வலியின் வேதனையை

இசைச்சுரமாய் துடிக்கிறது இதயம்

வழியும் குருதியை உள்வாங்கி

ஆசுவாசம் கொள்கிறது கனவு

தப்பிக்கும் சிறு இடைவெளியில்

தியானச் சிரிப்போடு

மீண்டும் அழைக்கின்றன

யாங்கும் நீக்கமற வியாபித்திருக்கும் உன் கண்கள்

உயிர் வாதையை ரசித்து ருசிக்க

மண்டியிட்டு வேண்டி நிற்கிறது உடல்.

*****