அடைபட்ட வீடுகளின் அடைக்கலங்கள்

அடைபட்ட வீடுகளின் அடைக்கலங்கள்

            அந்தக் காலத்துக் குழந்தைகள் பெரும்பாலும் அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில்தான் வளர்ந்தார்கள்.

            எந்தக் குழந்தையும் வீடு தங்காது.

            இரா தூக்கத்துக்கு மட்டும் வீடு வரும். விடிந்ததும் எழுந்து சேக்காளி வீடுகளாகப் பார்த்து ஓடி விடும். அல்லாது போனால் அக்கம் பக்கத்து வீட்டுக்காரர்கள் வந்து தூக்கிக் கொண்டு போய் விடுவார்கள்.

            அங்கேயே சாப்பாடு, அங்கேயே வேடிக்கை, அங்கேயே விளையாட்டு.

            தம் வீட்டுக் குழந்தைகள் வளர்ந்து பெரியவர்களாகி விட்டால் அக்கம் பக்கத்தில் யார் வீட்டில் குழந்தை பிறக்கும் என்று பார்த்துக் கொண்டு இருப்பார்கள். எதாவது ஒரு வீட்டில் குழந்தை பிறந்து விட்டால் தூக்கிக் கொண்டு வந்து விடுவார்கள். குழந்தைகளைத் தூக்கிக் கொண்டு வந்து கொஞ்சா விட்டால் தூக்கம் வராது.

            குழந்தைகளைத் தலைக்கு மேலே தூக்கிக் கொஞ்சும் போது உச்சா போய் விட்டால் அதைச் சொல்லிச் சொல்லியே ஒரு வாரத்துக்கு ஆனந்த கூத்தாடி விடுவார்கள்.

            இப்படியே குழந்தைகள் வளர்ந்து விடும். குழந்தைகள் பிறப்பதும் தெரியாது, வளர்வதும் தெரியாது.

            இந்தக் காலத்துக் குழந்தைகள் அப்படி அக்கம் பக்கத்து வீடுகளுக்கு எல்லாம் போக முடியாது. ஒவ்வொரு வீட்டிலும் உள் தாழ்ப்பாள், உள் பூட்டு போட்டு விடுகிறார்கள்.

            அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் ஹைஜீனிக் இல்லை என்கிறார்கள். அவர்கள் எதையாவது கொடுத்து வாந்தி, வயிற்றுப் போக்கு என்று ஆஸ்பத்திரிக்குத் தூக்கிக் கொண்டு அலைய முடியாது என்கிறார்கள்.

            அதுவும் இல்லாமல் தற்போது குழந்தைகளைக் கடத்துபவர்கள் அதிகமாகி விட்டார்கள் என்கிறார்கள். யாராவது குழந்தைகளைத் தூக்கி ஆசையாகக் கொஞ்சினால் பயமாக இருக்கிறது என்கிறார்கள். அவர்கள் அநேகமாக அல்லது சர்வ நிச்சயமாக குழந்தைத் திருடர்கள்தான் என்கிறார்கள்.

            அண்மையில் ஆசையாக குழந்தைக்கு சாக்லேட் கொடுத்த அம்மணி ஒருவரை குழந்தைக் கடத்துபவர் எனக் கருதி விரட்டி விரட்டி அடித்தே கொன்றிருக்கிறார்கள் நம் தமிழ் நாட்டு மக்கள்.

            குழந்தைகளைப் பார்க்கும் போது பாவமாக இருக்கிறது. தங்கக் கூண்டில் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் பஞ்சவர்ணக் கிளிகள் போல் உள்பூட்டுப் போடப்பட்ட வீட்டிலிருந்து குழந்தைகள் தோற்றம் தருகிறார்கள்.

            பாவம்தான் குழந்தைகள். அடைபட்ட வீட்டில் அடைக்கலமாகி தங்கள் குழந்தைமைகளை இழப்பதைத் தவிர அவர்களுக்கு வேறு வழியில்லாமல் போய் விட்டது.

*****