நின்று விடும் கலை
எண்ணம் என்பது இல்லாவிட்டால் எதனுடைய வளர்ச்சியும்
இருக்காது. காமம், கோபம், வன்மம், பழிவாங்கல்,... இப்படி எதுவும் வளராது.
ஒரு நிலையில் தாமாகக் கொடுத்த எண்ணத்
தொடர்ச்சி, ஒரு கட்டத்துக்குப் பிறகு தனக்குத் தானே இயங்கத் தொடங்கும். அதை தாம்தான்
கொடுப்பதாகவோ அல்லது தம்மை அறியாமல் அது நிகழ்வதாகவோ ஒரு வகையிலான எண்ணத் தொடர்ச்சி
உண்டாகலாம்.
இப்போது என்ன செய்வது?
எப்படி எண்ணாமல் இருப்பது?
எண்ணுவதற்குப் பழக்கமாகி விட்ட பின் எண்ணாமல்
இருப்பது எவ்வளவு அசாத்தியம்.
எண்ணமாமல் இருக்கலாம் என்றால் எப்படி எண்ணாமல்
இருப்பது என்று எண்ணத் தொடங்கி அதன் எண்ணத் தொடர்ச்சிக்குள் சிக்கி விட நேரிடும்.
வெறுமனே எண்ணங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது
அசாத்தியமானது, நுட்பமானது.
ஒரு மாற்றத்தை அங்கிருந்துதான் கொண்டு
வர முடியும். எதுவும் செய்யாமல் இருப்பது அதாவது எண்ணத் தொடர்ச்சிக்குள் குறுக்கிடாமல்
இருப்பதன் அவசியத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.
எதற்கும் முயற்சி செய்தே பழக்கப்பட்ட பின்,
அதற்கு முயற்சி செய்ய முடியாது என்பதை உணர்ந்து கொள்ள காலம் தேவைப்படும். நிகழ்வது
ஒரு நொடி நேரத்தில் நிகழ்ந்து விடும்.
அது அப்படியே நின்று விடுவது,
அந்த நிலையிலேயே விட்டு விடுவது,
அங்கேயே முடிந்து விடுவது
அதன் பின் தொடர்ச்சி எதுவும் இருப்பதில்லை.
அதனால் எல்லாம் யாரும் அசாதாரண மனிதராகி விட மாட்டீர்கள். ஆனால் விட்டு விட முடிகிறது
அவ்வளவுதான். தம்மைத் தாமே சுற்றிக் கொண்டிருந்து கட்டுகளிலிருந்து அவிழ்த்துக் கொண்டு
விடுபட்டு விடுதல் நிகழ்ந்து விட்டது. அவ்வளவுதான்.
அதனால் எல்லாம் அசாதாரணமாக வேண்டும் என்று
நினைத்தால் மீண்டும் பழைய தொடர்ச்சித் துவங்கி விடும். அசாதாரணம் என்பதில் அபத்தமான
எண்ணத் தொடர்ச்சி இருக்கிறது.
*****
No comments:
Post a Comment