நினைவில் படரும் நம்பிக்கைகள்
அந்த உணவு விடுதியில் தின்ற
கேவலமான உணவு
காலா காலத்துக்கும்
அந்த இடத்தை
நினைவில் வைத்திருக்கும்
அந்த உணவு
கூட கிடைக்காமல்
குழந்தையைக்
கையில் ஏந்தி
யாசகம் கேட்டவளின்
முகம்
பத்து ரூபாயை
எடுத்துக் கொடுத்த
மறுநொடி மறந்து
விடும்.
உணவிற்குப்
பின் ஒரு வயிற்றெரிச்சல் இருப்பது
எனக்கு அல்சராகவும்
அவளுக்குப்
பசியாகவும் இருக்கக் கூடும்.
ஓயாமல் பேருந்தில்
அலைபவனுக்கு
நல்ல உணவு
கிடைப்பதற்குப்
பாக்கியம்
செய்திருக்க வேண்டும்
என்று நான்
நம்பிக்கை இழக்கும் பொழுதில்,
ஓர் உணவு விடுதியின்
முன்
குழந்தையோடு
யாசகம் கேட்கும் தாய்க்கு
வயிரார சாப்பிட்டு
வருபவர்களின் மீது
நம்பிக்கை
இருக்க வேண்டும்
வாழ்வில் எல்லாவற்றையும்
இழந்து விட்டது போல
வாழ்வின் இந்தச்
சிறுபொழுதில்
எதாவது கிடைக்கும்
என்று.
*****
No comments:
Post a Comment