திராவிடத்தை நோக்கியா? தமிழ்த் தேசியத்தை நோக்கியா? தமிழக அரசியல் செல்ல வேண்டிய பாதை!

திராவிடத்தை நோக்கியா? தமிழ்த் தேசியத்தை நோக்கியா?

தமிழக அரசியல் செல்ல வேண்டிய பாதை!

திராவிட சித்தாந்த அரசியலானது தமிழ்த் தேசிய அரசியலாக வளர்ச்சி பெற்றிருந்தால் தமிழகத்தில் சர்வ சிக்ஷா அபியான், ஜல் ஜீவன் மிஷன், சமக்ரா சிக்ஷா அபியான் போன்ற சொற்களை உங்கள் காதுகள் கேட்டிருக்காது. அந்தச் சொற்களை மறந்தும் கூட நீங்கள் உச்சரித்திருக்கவும் மாட்டீர்கள். தமிழகத்தில் இந்த அளவுக்கு ஆங்கில வழி பள்ளிகளும் செழித்திருக்காது. நீங்கள் ‘திராவிட மாடல்’ என்ற சொல்லாட்சியையே எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். தமிழகத்தில் மிக அதிமாக உச்சரிக்கப்படும் இந்தச் சொல்லில் ‘மாடல்’ என்ற சொல்ல எந்த மொழிச் சொல் என்பதை நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள்.

தமிழ்த் தேசியத்திற்கான கட்டமைப்பை அரசியல் கட்சிகள் தங்கள் ஓட்டு லாபத்திற்கான ஒரு யுக்தியாக மட்டுமே கையாள்கின்றன.

தமிழ்த் தேசியம் என்ற கருத்தியலை முழுமையாக முன்னெடுத்தால், மற்ற மாநிலங்கள் மலையாள தேசியம், கன்னட தேசியம், தெலுங்கு தேசியம் என்று ஆரம்பித்தால், நிலைமை என்னவாகும் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிப்பு அத்தகைய தேசியத்தைத்தான் உண்டாக்கியிருக்கிறது. கேரளா மலையாள தேசியமாகவே இருக்கிறது. கர்நாடகமும் கன்னட தேசியமாகவே இருக்கிறது. ஆந்திராவும் தேலுங்கு தேசியமாகவே இருக்கிறது. அங்கு தெலுங்கு தேசம் என்று மொழியின் பெயரிலான கட்சியே இருக்கிறது. அம்மாநில மக்களுக்கு இருக்கும் மொழி உணர்வும் பண்பாட்டு உணர்வும் தமிழர்களிடையே இருக்கிறதா என்ற வினாவை நாம் இப்போது எழுப்ப வேண்டியிருக்கிறது.

தமிழ்த் தேசியம் என்ற இலக்கில் தமிழகம் மற்ற திராவிட மொழி தேசியங்களை விட பின்தங்கியே இருக்கிறது. தமிழுணர்வு என்பது பிறமொழி எதிர்ப்புணர்வாக மட்டுமே இங்கு உணர்ச்சிகரமாக விதந்தோதப்படுகிறது. தமிழையும் தமிழுணர்வையும் வளர்க்கும் பண்பாட்டுப் பின்புலங்கள் மிகவும் பலவீனமடைந்தே இருக்கின்றன.

மாநிலங்களில் சுயாட்சி, மத்தியில் கூட்டாட்சி என்கிற அடிப்படையில் தமிழகத்தில் தமிழ்த் தேசியத்தையும் ஒன்றிய அளவில் திராவிடத்தையும் முன்னிருத்த வேண்டிய அரசியல் சூழ்நிலையில் தமிழகம் இருக்கிறது.

ஏன் இப்படி என்று நீங்கள் இருக்கலாம்.

இந்திய அரசியலில் வட இந்திய அரசியலுக்கு இருக்கும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அதிகார இடம் தென்னிந்திய அரசியலுக்கு இல்லை. தென்னிந்தியாவிலிருந்து உருவான பிரதமர்கள் சொற்பமாகவே இருக்கிறார்கள். தேவேகௌடா இந்தியப் பிரதமராக இருந்தார் என்ற செய்தி எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? சுருங்கச் சொன்னால் ஐந்தாண்டு கால முழுமையும் தென்னிந்தியாவிலிருந்து யாரும் இந்திய பிரதமராக இல்லை. இந்த அரசியல் எதிரொளிப்பை மறைக்கவே தென்னிந்தியாவிலிருந்து கணிசமான குடியரசுத் தலைவர்களை வட இந்திய அரசியல் முன்னிருத்துகிறது.

நிலைமை இப்படி இருக்கையில் தென்னிந்திய அரசியலை ஒருங்கிணைக்கும் அரசியல் கருத்தியலாகத் திராவிடத்தை வலுவாக முன்னெடுக்க வேண்டிய நிலை தமிழகத்துக்கு இருக்கிறது. விரைவில் மக்கள்தொகை அடிப்படையிலான நாடாளுமன்ற தொகுதி மறுசீரமைப்புகள் செய்யப்பட இருக்கின்றன. அப்படி மறுசீரமைப்புச் செய்யப்பட்டால் தென்னிந்திய நாடாளுமன்ற தொகுதிகள் குறையவும், வட இந்திய நாடாளுமன்ற தொகுதிகள் அதிகரிக்கவும் வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன.  நிலைமை அப்படியானால் உத்தரபிரதேச மாநிலம் உள்ளிட்ட சில வட இந்திய மாநிலங்களை மட்டுமே பிரதானமாகக் கொண்டு வட இந்திய அரசியல் மட்டுமே ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கான வலுவான வாய்ப்புகள் ஏற்பட்டு விடும்.

இராஜாஜி, காமராஜர் காலத்தில் தென்னிந்தியாவுக்கு அதுவும் குறிப்பாகத் தமிழகத்துக்கு இருந்த அரசியல் முக்கியத்துவம் தற்போது இல்லை. நிதி வழங்கும் அளவில் மத்திய அரசு தமிழகத்தை எந்த அளவுக்குப் புறக்கணிக்கிறது என்பதை வைத்து நோக்கும் போது தமிழகத்தின் அரசியல் தாக்கம் வட இந்தியாவில் எந்த அளவுக்கு பலவீனமாக இருக்கிறது என்பதை நீங்களே புரிந்து கொள்ளலாம்.

இதனால்தான் திராவிட அரசியலைத் தமிழ்த் தேசிய அரசியலாக மாநிலத்தில் வளர்த்தெடுப்பதும், மத்தியில் தமிழ்த் தேசிய அரசியலை திராவிட அரசியலாக ஒருங்கிணைக்க வேண்டிய அவசியமும் இருக்கிறது. இதைப் புரிந்து கொண்டு தமிழக அரசியல்வாதிகள் செயல்படும் போதுதான் மாநிலத்தின் பண்பாட்டு வளர்ச்சியும் அதே போழ்தில் தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் முக்கியத்துவமும் உணரப்படும். திராவிட அரசியலின் அடிப்படையில் தமிழகம், கேரளா, கர்நாடகம், ஆந்திரம், தெலுங்கானா, ஒடிசா போன்ற மாநிலங்கள் ஒருங்கிணைந்து கரம் கோர்க்க வேண்டிய அவசர நிலை தற்போது இருக்கிறது.

மாநில அளவிலான பிரச்சனைகளுக்குத் தமிழகத்தில் இருக்கும் தமிழக அரசியல் கட்சிகள் மாறுபட்ட குரல் கொடுப்பது ஜனநாயகத்தின் தவிர்க்க முடியாத மறுப்பக்கம் என்றாலும், தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் பிரச்சனைகளைக் கொண்டு செல்லும் போது தமிழக அரசியல் கட்சிகள் ஒன்றுபட்ட குரலை வெளிப்படுத்த வேண்டியது அவசியமாகும். தேசிய அளவில் அதுவும் குறிப்பாக நாடாளுமன்ற தீர்மானங்களில் ஒட்டளிக்கும் போது தமிழக அரசியல் கட்சிகள் ஒரே மாதிரியாக ஓட்டுகளைப் பதிவு செய்வது தற்போதைய அரசியல் சூழ்நிலையில் தவிர்க்க முடியாத ஒன்றாகும்.

இதற்காகத் தமிழக அரசியல் கட்சிகள் தேசிய அளவில் தமிழகத்தின் அரசியல் நகர்வுகளை எப்படி அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதை ஒருங்கிணைந்து முடிவு செய்து கொள்வது காலத்தின் கட்டாயமாகும். மாநில அளவில் எவ்வகையில் வேறுபட்டாலும் தேசிய அளவில் ஒன்றுபட்டு நிற்பது தமிழக அரசியல் கட்சிகளுக்கு அவசியம் வேண்டப்படுவதாக இருக்கிறது. இதே நிலைப்பாட்டில் திராவிட அரசியலின் ஒருங்கிணைப்பில் தமிழகம், கேரளா, கர்நாடகம், தெலுங்கானா, ஆந்திரம் மற்றும் ஒடிசா மாநிலங்களும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டால் தென்னிந்தியாவின் அரசியல் குரல் வடஇந்திய அரசியலோடு போட்டி போட்டுக் கொண்டு ஓங்கி ஒலிக்கும்.

*****