ஏன் சாதியைத் தமிழர்களால் ஒழிக்க முடியாது?

ஏன் சாதியைத் தமிழர்களால் ஒழிக்க முடியாது?

சாதி வேண்டுமா? வேண்டாமா? என்று அரசியல்வாதிகளிடம் கேட்டுப் பாருங்கள். சாதி வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை, சாதி இல்லாமல் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று கமல் பாஷையில் பதில் சொல்லுவார்கள். இப்படிக் குழப்பும்படி பதில் சொன்னால் எப்படி என்று நோண்டினால் அரசியல்வாதிகள்தான் எப்படி?

 ஊரும் நாடும் அமைதியாக இருக்கும் போது சாதியைப் பற்றி ஆகா, ஓகோ என்று பிளந்து கட்டுவார்கள். நாட்டுக்குள் ஒரு சாதிச் சண்டை வந்து விட்டால் சாதியே வேண்டாம் என்பார்கள். இதென்னடா இப்படி என்றெல்லாம் கேட்கக் கூடாது. அவர்கள் பிழைப்பு ஓட வேண்டுமே. சாதி வேண்டும் என்பதிலும் அரசியல் இருக்கிறது. சாதி வேண்டாம் என்பதிலும் அரசியல் இருக்கிறது. இதுதான் அதில் உள்ள பிரச்சனை. அரசியல் இருக்கும் வரை சாதியும் இருக்கும். அதற்காக அரசியலை எல்லாம் ஒழித்து கட்ட முடியாது.

அரசியலில் சூழ்நிலை சரியாக இல்லாத போது பிரித்தாளுவதற்கான அத்தனை வாய்ப்புகளையும் பயன்படுத்த வேண்டியிருக்கும். சாதி பிரித்தாளுவதற்கான வாய்ப்புகளை வழங்கக் கூடிய சாத்தியங்களைக் கொண்டிருக்கிறது. அதனால்தான் அரசியல் சாதியை விடாது. வேறெதை வைத்தும் அரசியல் செய்வதை விட இந்தியாவில் சாதியை வைத்து அரசியல் செய்வது எளிது. அதனால் சாதியும் அரசியலை விடாது. இரண்டும் ஒன்றின் முதுகில் இன்னொன்று மாற்றி மாற்றிப் பயணித்துக் கொண்டே இருக்கும்.

சாதியை ஒழிக்க முடியுமா என்றால் அது முடியாது. ஏன் அப்படி என்கிறீர்களா? சாதியை ஒழிக்க வேண்டும் என்று நினைப்பவர்களும் அதை உள்ளூர விரும்பவே செய்வார்கள். சாதியொழிப்பு என்ற முகமூடியை அணிந்து கொண்டுதான் அவர்கள் சாதியை ஒழிக்கவே கிளம்புவார்கள். ஆகவே அதை தணித்து வைத்துக் கொள்ளத்தான் முடியும். முற்றிலும் ஒழித்து விட முடியாது.

நிஜமாகவே நீங்கள் சாதியை ஒழித்து சாதியில்லாதவராக வாழ நினைக்கிறீர்கள் என்றால் நீங்களெல்லாம் சேர்ந்து சாதியற்றவர்கள் என்ற ஒரு சாதியை உருவாக்கியிருப்பீர்கள். சாதி என்பது பிரிவிற்கான ஒரு சொல். மனிதர்கள் எவ்வளவுதான் ஒற்றுமையாக வாழ நினைத்தாலும் தங்களுக்குள் ஒரு பிரிவை உருவாக்கி அந்தப் பிரிவிற்குள் தங்களை ஓர் அங்கமாக நினைத்துக் கொள்வதை மிகுந்த பாதுகாப்பாகவும் பெருமிதமாகவும் உணர்வார்கள். இந்தப் பாதுகாப்புணர்வும் பெருமித உணர்வும் அவர்களைச் சாதியை நோக்கி இழுத்துக் கொண்டே இருக்கும். அது மனிதர்களோடு சுபாவத்தோடு இரண்டறக் கலந்து இருப்பதால் சாதியை ஒழிப்பதெல்லாம் கஷ்டம்.

உங்கள் சாதியை நீங்கள் வைத்துக் கொள்ளுங்கள், ஆனால் சமத்துவத்தோடு இருக்கப் பழகுங்கள் என்பதைத்தான் நாம் வலியுறுத்த முடியும். அதைத்தான் முன்னெடுக்கவும் முடியும்.

*****

மெல்ல தூய தமிழ் கலப்புத் தமிழாகுமோ?

தமிழ் வழிக் கல்வி என்று சேர்த்த பின்பும் குழந்தைகள் பேருந்தை பஸ் என்றுதான் சொல்கின்றார்கள். சோற்றை ரைஸ் என்றும் அம்மாவை மம்மி என்றும் அப்பாவை டாடி என்றும்தான் சொல்கின்றார்கள். தொலைக்காட்சியை டிவி என்றும் அலைபேசியை மொபைல் என்றும்தான் சொல்கின்றார்கள்.

இதென்ன இப்படி என்றால் அவையெல்லாம் தமிழ் வார்த்தைகளாகி நாட்களாகி விட்டன ப்ரோ என்கிறான் நேற்று வரை பங்காளி என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்த நண்பன் என்கிற பிரெண்ட்.

தமிழ் வழிக் கல்வி என்பது சாத்தியமில்லாமல் போய் விடுமோ? பெரும்பாலான பள்ளிகள் ஆங்கில வழிக் கல்விக்கு மாறிப் பல பத்தாண்டுகள் ஆகி விட்டன. இருக்கின்ற தமிழ் வழிக் கல்வியும் ஆங்கிலச் சொற்களோடுதான் அல்லாடிக் கொண்டிருக்கின்றது.

நடைமுறையில் நிறைய ஆங்கிலச் சொற்களும் பிறமொழிச் சொற்களும் தமிழ்ச் சொற்கள் போல இரண்டறக் கலந்து நாட்களாகி விட்டன. இவற்றையும் தாண்டி நீங்கள் தமிழ்ச் சொற்களை மட்டும் உபயோகிப்பதாக முடிவு செய்து கொண்டால் உங்கள் தமிழ்ச் சொற்களைப் புரிந்து கொள்வதற்கேற்ப சமூகத்தின் உரையாடல் சூழ்நிலைகள் இல்லை.

நிறைய ஆங்கிலச் சொற்கள் ஆழ்மனதில் தமிழ்ச் சொற்களைப் போலப் படிந்து விட்டன. இதனால் ஒரு தமிழாசிரியரை இரண்டு நிமிடங்கள் பேசச் சொன்னாலும் அதில் நீங்கள் குறைந்தபட்சம் இரண்டொரு ஆங்கிலச் சொற்களைப் பொறுக்கி எடுக்க முடியும்.

தமிழ்ச் சொற்களோடு கொஞ்சம் ஆங்கிலச் சொற்களும் கலந்தால்தான் தமிழர்களாலும் சொல்ல வருகின்ற விசயங்களைச் சொல்லவும் முடிகிறது, புரிந்து கொள்ளவும் முடிகிறது. தூய தமிழில் சொல்லிப் பாருங்கள். ஏதோ அந்நிய மொழியைக் கேட்பது போல உணர்கிறார்கள். நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? முடிவில் சொல்வது புரிந்தால் போதும் என்று நினைப்பீர்களா? அல்லது தூய தமிழில் சொல்லிப் புரிய வைத்து விட்டுதான் மறுவேலை பார்ப்பேன் என்று நிற்பீர்களா? நீங்கள் இந்த இரண்டில் ஒரு நிலைபாட்டைத்தான் எடுக்க முடியும். இரண்டாவது நிலைபாட்டில் நீங்கள் நீண்ட காலம் நிற்பதற்கு உங்களுக்கு அசாதாரணமான மனஉறுதி தேவைப்படும். மேலும் வாழ்க்கையின் எதார்த்தம் உங்களை சில நாட்களுக்காகவே உங்கள் மனஉறுதியைக் குலைத்து விடாமலும் இருக்க வேண்டும்.

*****

ஒரு மாநகரத் தமிழ்க்குடிமகனின் ஒரு நாள் உணவு

காலையில் எலுமிச்சை தேநீர், மூன்று முட்டையின் வெள்ளை கரு, ஆப்பிள் ஒன்று, கேரட் இரண்டு.

மதியம் சாதம் கொஞ்சம், சப்பாத்தி ஒன்று, காய்கறி கூட்டுக் கொஞ்சம்.

மாலையில் ஓட்ஸ் கஞ்சி, பீட்ரூட் சாறு.

இரவில் வறுத்த மீன் ஒன்று, பாதாம் வால்நெட் கையளவு, மாதுளை பழச்சாறு.

இது ஒரு அருமையான உணவுத் திட்டம்தான்.

அதற்கு பின்பு பீரோ, பிராந்தியோ, விஸ்கியோ – அது காலோ, பாதியோ, முக்காலோ, அல்லது அவற்றில் இரண்டோ மூன்றோ கலந்து விட்ட கலவையோ? அந்தந்தநேரத்து மனநிலையைப் பொருத்தது.

*****