நீயே பாத்து பண்ணி வுடு!

செய்யு - 524

            மாப்புள்ளயப் போயி பாத்துட்டு வந்த ஒரு வாரத்துல அடுத்த ஞாயித்துக் கெழம லாலு மாமா தஞ்சாவூர்லேந்து ஒரு நாளு திட்டைக்கு வந்துச்சு. தஞ்சாவூர்லேந்து ஆர்குடி வந்து ஆர்குடியிலேந்து மூலங்கோட்டைக்கு வந்து எறங்கி விகடுவோட நம்பருக்குப் போன அடிச்சிது லாலு மாமா, மூலங்கோட்டையிலேந்து வந்து அழைச்சிட்டுப் போவச் சொல்லி. ஆர்குடியிலேந்து அடிக்கடி பஸ்ஸூக அடிக்கடி வடவாதிக்கு இல்லாததால, ஏம் தேவையில்லாம ஆர்குடியில காத்துகிட்டு கெடக்கணும்ன்னு டக்குன்னு யோசிச்சு, திருவாரூரு பஸ்ஸப் பிடிச்சி மூலங்கோட்டையில எறங்கிப் போன அடிச்சிருந்துச்சு லாலு மாமா. விகடு சுப்பு வாத்தியாரோட டிவியெஸ்ஸ எடுத்துக்கிட்டு மூலங்கோட்டைக்குப் போனாம். அது வடவாதியிலேந்து அஞ்சு கிலோ மீட்டரு தூரத்துல இருக்கு.

            லாலு மாமா கணக்கா ரண்டு பலாப்பழத்தெ ஒரு பெரிய யேவாரி பையிலப் போட்டு வாங்கியாந்திருச்சு. பழத்துலேந்து நல்ல மணம் வந்துட்டு இருந்துச்சு. விகடுவப் பாத்ததும் பலாப்பழ பைய மின்னாடி மாட்டிக்கிடச் சொல்லி, பின்னாடி உக்காந்துக்கிட்டு விகடுவெ வண்டிய எடுக்க சொன்னுச்சு. மொதல்ல நேரா கெளம்பி சித்துவீரனோட வூட்டுக்கு வுட சொன்னுச்சு. அங்க விட்டா அங்கன ஒரு பலாப்பழத்தெ எறக்கி வைக்கச் சொல்லி, சுந்தரி கையால ஒரு லோட்டா நெறையா மோர்ர வாங்கிக் குடிச்சிட்டு, விகடுவுக்கு ஒரு தம்பளர்ல வாங்கிக் கொடுத்துச்சு. ஒரு பெரிய ஏப்பத்‍தெ விட்டுக்கிட்டெ, "பயலுவோ எஞ்ஞ? அவ்வேம் சித்துவீரன் எஞ்ஞ?"ன்னு ஒரு வார்த்‍தெ கேட்டுச்சு லாலு மாமா. "ஞாயித்துக் கெழமென்ன எத்து வூடு தங்குது?"ன்னுச்சு சுந்தரி. "மூர்த்தோல சம்பந்தமா பேச வேண்டிருக்கு. பொண்ணு வூடு வரைக்கும் திட்டைக்குப் போயிட்டு வர்றேம்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா. "செரிங் மாமா! மத்தியானச் சாப்பாட்டுக்கு வந்துப்புடுங்க! சமையலு ஆயிடும்!"ன்னுச்சு சுந்தரி. "பாக்கலாம்!"ன்னுட்டு லாலு மாமா விகடுவெ கெளப்பிக்கிட்டு அடுத்து முருகு மாமா வூட்டப் பாக்க வுட சொன்னுச்சு.

            முருகு மாமா வூட்டுல எறங்குனதும் இன்னொரு பலாப்பழத்தெ எறக்கி வைக்க சொன்னுச்சு. காலியான பையத் தூக்கி முருகு மாமாகிட்டெ கொடுத்து இதெ, "பத்திரமா வெச்சுக்கோ! போறப்பெ வாங்கிக்கிறேம்!"ன்னுச்சு. அநேகமா இந்த ரண்டாவது பலாப்பழம் நம்ம வூட்டுக்குத்தாம்ன்னு நெனைச்சிட்டு இருந்த விகடுவுக்குக் கொஞ்சம் ஏமாத்தமா இருந்துச்சு. போவப் போறது மூணு வூடுங்றப்போ மூணால்லா வாங்கியாந்திருக்கணும், யில்லன்னா வாங்கியாறாமலல்ல இருக்கணும்ன்னு நெனைச்சிக்கிட்டாம் விகடு. மூணாவது வர்றப் போற நம்ம வூட்டுக்கு அந்த அளவுக்குப் பெரிசா இல்லாட்டியும் சின்னதாச்சும் ஒரு பழத்தெ தூக்கிப் போட்டுக் கொண்டாந்திருக்கலாம்ன்னு நெனைச்சிக்கிட்டாம். "பொண்ணு வூடு வரைக்கும் போயி மூர்த்தோல சம்பந்தமா ஒரு வார்த்தெ பேசி விட்டுப்புட்டு வந்துடுறேம்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "அஞ்ஞ பாக்குக்கோட்டையில வெவரம் கலந்துட்டீயேல்ல!"ன்னுச்சு முருகு மாமா.

            "அதல்லாம் கலந்தாச்சு. பேசி வுட வேண்டியதுதாங்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா. முருகு மாமா லாலு மாமாவப் பாத்து ஒரு சிரிப்பச் சிரிச்சாரு.

            "செரி கெளம்பிப் பேசிட்டு வந்துப் பேசுறேம்!"ன்னு லாலு மாமா விகடுவெ வண்டியக் கெளப்பச் சொல்லி நேர்ரா வந்து எறங்குன எடம் சுப்பு வாத்தியாரு வூடு. லாலு மாமாவப் பாத்ததும் வெங்குவுக்குச் சந்தோஷம் தாங்கல. வாசப்படியே தாண்டி உள்ளார வாரதுக்குள்ளாரயே, "வாஞ்ஞ மாமா! வாஞ்ஞ மாமா!"ன்னு வந்து வரவேத்துக்கிட்டு நின்னுச்சு. வூட்டுல இருந்த சுப்பு வாத்தியாரு, ஆயி, செய்யு எல்லாரும் வந்து, "வாஞ்ஞ! வாஞ்ஞ!"ன்னு வந்துட்டாங்க. நடுக்கூடத்துல உக்கார வெச்சு, லாலு மாமாவுக்குப் பிடிச்ச நீராகாரம் கலந்த மோர்ர செம்புல கொடுத்துச்சு. அதெ கொடுக்குறப்பே பக்கத்துல ஒரு சின்ன தட்டுல மோரு மெளகா வறுத்ததையும் வெச்சிருந்துச்சு. லாலு மாமா செம்ப வாங்குனது அது பாட்டுக்குக் கவித்துச்சு வாயிக்குள்ள. கொஞ்சம் குடிச்சி முடிச்சதும் குடிகாரப் பயலுவோ இடையிடையில ஊறுக்காய நக்கிறாப்புல வறுத்த மோரு மெளகாய ஒரு கடி கடிச்சிக்கிட்டு. முழு சொம்பையும் காலி பண்ணிட்டுதாங் கீழே வெச்சிது. விகடுவுக்கு அவனையும் அறியாம அவ்வேம் படிச்சக் காலத்துல பள்ளியோடத்துல லாலு மாமா கள்ளுக் குடிச்சது நெனைப்புல வந்துப் போனுச்சு.

            "நீயி கொஞ்சம் நீரு மோரு குடிடா! வெயில்ல வந்தது. கோடைக்கு எதமா இருக்கும்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "நமக்கு வடவாதியில குடிச்சதே வயித்துக்குள்ள நிக்குது!"ன்னாம் விகடு.

            "வர்றப்பவே அங்கங்கயும் போயிட்டு வந்தாச்சா?"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "இஞ்ஞ வந்துட்டு அஞ்ஞ தலையக் காட்டாம போனாக்க வருத்தமா போவும். அதாங் மொதல்லயே அஞ்ஞ தலையக் காட்டிப்புட்டா வருத்தமில்லாம போயிடும்ல!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "அதுவுஞ் செரிதாங். மனவருத்தம் இல்லாம போயிடணும்!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "பொண்ணு மாப்புள்ளயப் பாத்து நாளாயிட்டே இருக்கு. ஏம் தள்ளிப் போட்டுக்கிட்டு?"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "அதாங் மாமா நாமளும் நெனைச்சிட்டு இருந்தேம். ஒருத்தருக்கொருத்தரு கலந்துகிட்டு பேசி முடிச்சிட்டா கலியாணத்துக்கு ஆவுற சோலியப் பாக்கலாம்லா!"ன்னுச்சு வெங்கு. மேக்கொண்டு லாலு மாமா என்னத்தெ சொல்லப் போறார்ன்னு எதிர்பாத்துக்கிட்டு உக்காந்திருந்தாரு சுப்பு வாத்தியாரு.

            "அத்துச் சம்பந்தமா பேசலாம்ன்னுத்தாம் நாமளே நேர்லயே வந்தேம். பொண்ணு வூட்டுலயோ மாப்புள வூட்டுலயோ யாராச்சும் ஒருத்தரு மூர்த்தோலைய எழுதணும், இன்னொருத்தரு கலியாணத்தெ நடத்தி வுட்டுப்புடணும். ஆன்னா பாரு அஞ்ஞ பாக்குக்கோட்டையில நடத்துறதுக்கு இப்போ பண்டமில்லே. அவுங்க நடத்தணும்ன்னு நெனைச்சா கொஞ்ச நாள எடுத்துப்பாங்க! இதுல இனுமே தாமசம் பண்ண ன்னா இருக்கு? பாத்து நீயே முடிச்சி வுட்டுப்புடேம்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            இது சுப்பு வாத்தியாரு எதிர்பாத்ததுதாம். அதெ இவ்வளவு சாமர்த்தியமா லாலு மாமா வந்து அதெ பேசுவார்ங்றதெ மட்டும் எதிர்பாக்கல. இதுக்கு நாம்ம பதிலச் சொல்றதா? வெங்கு பதிலெச் சொல்றதான்னு சுப்பு வாத்தியாரு நெனைச்சிட்டு இருக்குறப்பவே வெங்கு பதில சொல்ல ஆரம்பிச்சிடுச்சு.

            "ஒண்ணுக்குள்ள ஒண்ணா சம்பந்தம் ஆவப் போறேம். அதுல யாரு எதெ செஞ்சா ன்னா? ஒரு வார்த்தெ போன்லயே சொல்லி வுட்டிருந்தீன்னா மாமா நாம்ம இஞ்ஞ ஏற்பாட்ட பண்ணிருப்பேம்லா. வர்ற ஆவணி மாசத்துலயே ந்நல்ல நாளா பாத்து முடிச்சிப்புடலாம்! மூர்த்தோலைய எழுதிப்புட்டா சட்டுபுட்டுன்னு கலியாணத்தெ வெச்சி முடிச்சிப்புடலாங்!"ன்னுச்சு வெங்கு. வெங்கு வார்த்தைய வுட்டுப்புட்டு, இனுமே இதுல பேசுறதுக்கு ஒண்ணுமில்லன்னு அமைதியாயிட்டாரு சுப்பு வாத்தியாரு.

            "ஒஞ்ஞளுக்கு ன்னா ஏதுன்னு ஒண்ணுமே சொல்லலியே?"ன்னுச்சு லாலு மாமா சுப்பு வாத்தியார்ரப் பாத்து. "வூட்டுல சம்மதம்ன்னா நமக்குச் சம்மதம்தாம்!"ன்னாரு சுப்பு வாத்தியாரு சிரிச்சிக்கிட்டெ, இருந்தாலும் அவரோட மனசுக்குள்ள நம்மகிட்டெ ஒரு வார்த்‍தெ கேக்காம, எங்க கேட்டா காரியம் ஆவுமோ அங்க கேட்டுப்புட்டு பெறவு கேட்டா என்னத்தெ சொல்றதுன்னு நெனைச்சிக்கிட்டாரு. பொதுவா மூர்த்தோலைங்றது பொண்ணு வூட்டுல எழுதுறது சம்பிரதாயம்ன்னாலும், கலியாணத்துக்கான சிலவெ பொண்ணு வூடு சார்பா கொடுக்குறதால, இதெ ஒண்ணாச்சியும் மாப்புள்ள வூட்டுல பண்ணி வுடுவாங்கன்னு மனசுல ஓரமா சின்னதா ஒரு எதிர்பார்ப்பு அவருக்கு இருந்துச்சு. அது ஒரு சின்னதான எதிர்பார்ப்புதாம். ஏன்னா இப்பிடிதாங் நடக்கும்ன்னு அவரோட ஆழ்மனசு சொல்லிட்டே இருந்துச்சு. இப்போ அதுபடியே ஆயிடுச்சு. எந்தக் காலத்துல மனசோட சின்ன சின்ன எதிர்பார்ப்புக நடந்திருக்கு? இதுல சுப்பு வாத்தியாருக்கு மட்டும் நடக்க?

            மூர்த்தோலைன்னு சொன்னாலும் அத்து ஒரு பாதிக் கலியாணத்துக்குச் சமானம். கலியாணத்துக்கு இருக்குற எதையும் கொறைக்க முடியாது. மூர்த்தோலைய எழுதுற வாத்தியார்ர வைக்காம இருக்க முடியாது, மேள தாளத்தைக் கொறைக்க முடியாது. ஒறவுக்கார சொந்தக்கார சனங்களுக்குச் சொல்றதெ கொறைக்க முடியாது. சொந்தம், பந்தம், தெருவுல இருக்குறவங்க, தெரிஞ்சவங்க அறிஞ்சவங்கன்னு இருநூத்துப் பேத்துக்குக் கொறையா பண்ண முடியாது. அவரு அப்பிடி ‍நெனைச்சிட்டு இருக்குறப்பவே லாலு மாமா அடுத்தக் கட்டத்துப் பேச்சுக்கு அடி போட ஆரம்பிச்சது.

            "மூர்த்தோலைய ஆர்குடியில மண்டபத்துல வெச்சிக்கிட்டாலும் செரி! கூத்தாநல்லூர்ல மண்டபத்துல வெச்சிக்கிட்டாலும் செரி! வேற எங்கனாச்சும் மண்டபத்துல வெச்சிக்கிட்டாலும் செரி!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "மண்டபத்துல வாணம்ன்னு நெனைக்குறேம் மாமா! ஏன்னா பொண்ணுக்கு சடங்கெ மூர்த்தோலைக்கு மின்னாடிதாங் சுத்தணும். நமக்கு வூட்டெ கட்டி குடி போறப்போ சேத்துச் செய்யணும்ன்னு ஒரு நெனைப்பு. அப்போ இருந்த சங்கடத்துல பண்ண முடியாமப் போயிடுச்சு. இந்த வூட்டுல வெச்சிதாங் மாமா சடங்கெ சுத்தணும். இந்தக் கூடத்துல வெச்சிதாங் மாமா மூர்த்தோலைய எழுதணும் மாமா! அத்து நம்மட மனசுல உள்ள ஒரு நெனைப்பு! வூட்டுக்கு மின்னாடி பந்தல பெரிசா போட்டுக்கிடலாம். மாடியிலயும் பந்தல போட்டுக்கிட்டா சாப்பாட்டு பந்திக்குத் தோதா போயிடும் மாமா!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            அந்த ஒரு விசயத்துல மட்டுந்தாம் சுப்பு வாத்தியாருக்கு வெங்குப் பேசுனது கொஞ்சம் ஒத்து வராப்புல பட்டுச்சு. அது பாட்டுக்கு லாலு மாமா பேச்சுக்கு ஏத்தாப்புல ஆமாஞ் சாமிதாம் போடும்ன்னு நெனைச்சாரு சுப்பு வாத்தியாரு. அப்பிடிப் போட்டிருந்தா ஆவணி மாசத்துல மண்டபத்தெ பாத்து தேதி வைக்குறதெ செருமமா போயிருக்கும். ஏன்னா ஆவணி மாசத்து மண்டபத்துக்கு ஆனி மாசத்துல கடைசியில போயி நிச்சயம் பண்ண முடியாது. லாலு மாமா இப்போ வந்திருந்தது ஆனி மாசத்துக் கடைசி. இன்னும் ரண்டு நாள்ல ஆடி மாசம் பொறந்துடும். அதுக்கு நாலைஞ்சு மாசத்துக்கு மின்னாடியே இப்பவெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு மண்டபங்க நிச்சயம் ஆயிடுது. அந்த வகையில அது ஒரு பேரலைச்சல் கொறைஞ்சதா நெனைச்சிக்கிட்டாரு சுப்பு வாத்தியாரு. மித்தபடி ஒரு கலியாணத்துக்குச் சமைக்குற அளவுக்கு மத்தியானச் சாப்பாட்ட உட்பட பிற அத்தனெ சிலவுகளையும் அவரு வூட்டுல பண்ணித்தாம் ஆவணும்.

            "செரி ஆயி! அதெ ஒந் தோதுக்கு வெச்சிக்கோ. ஒனக்குன்னு மனசுக்குள்ள ஒரு நெனைப்பு இருக்குங்றப்போ அதெ மாத்திக்க வாணாம். எஞ்ஞ வெச்சி எழுதுனாலும் மூர்த்தோல மூர்த்தோலதாங். வூட்டுலதாங் வைக்கணும்ன்னா வெச்சுக்கோ, அட்டியில்ல!"ன்னுச்சு லாலு மாமா. அத்தோட அந்தப் பேச்சு ஒரு முடிவுக்கு வந்துச்சு.

            "மீனு வாங்கி கொழம்பு வெச்சிட்டு இருக்கேம் மாமா! அப்பிடியே வறுத்தும் புடுவேம்! இருந்து சாப்புட்டுத்தாம் போவணும்!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "மூர்த்தோலையில சாப்புட்டுப்புடலாம்ன்னு பாத்தேம்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "யில்ல இருந்து நீயிச் சாப்புட்டுத்தாங் மாமா போவணும்!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "ன்னா மீனு?"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "ஒமக்குப் பிடிச்ச சேப்பு மீனும், பாற மீனும்!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            "செரி! நீயி ஆவுற வேலையப் பாரு!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "எலே யம்பீ! மாமாவ அழைச்சிட்டுப் போயி எதுத்தாப்புல இருக்குற கொல்லையச் சுத்திக்காட்டு! அதுக்குள்ள நாம்ம இஞ்ஞ ஆயிய வெச்சிக்கிட்டுச் சமையல முடிச்சிப்புடுவேம்!"ன்னுச்சு வெங்கு.

            விகடு லாலு மாமாவ எதுத்தாப்புல இருந்த கொல்லைக்கு அழைச்சிட்டுப் போனாம். அந்த வெயிலுக்கு கொல்லையில இருந்த நெழலும், காத்தும் சொகமா இருந்துச்சு. லாலு மாமா கொல்லைய ஒரு சுத்து சுத்துனுச்சு. கொல்லையில விகடு வெச்சிருந்த ஓமவள்ளி, வல்லாரை, இருவாச்சி, நிலவேம்பு, சித்தரத்தைச் செடி, துளசிச் செடி, மாதுளங் கண்ணு எல்லாத்தையும் ஒரு பார்வெ பாத்துச்சு. "ந்நல்ல ந்நல்ல மூலிகையால்லடா வெச்சிருக்கே! புள்ளீயோளயும் வைக்கச் சொல்லுதீயா?"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "புள்ளீயோளுக்காகத்தாம் வெச்சிருக்கேம்! அதுகள வைக்க சொல்லிட்டு நாம்ம வைக்காம இருக்க முடியாதுல்லா?"ன்னாம் விகடு.

            "இருவாச்சியில தொவையலு அரைச்சிச் சாப்புடணும்டா! ஒடம்புல ஒரு வாயுக் கோளாறு கூட இருக்காது! இதெத்தாம் ஊரெல்லாம் தேடுறேம். இஞ்ஞ இருக்கு! போறப்ப எலையப் பறிச்சிக் கொஞ்சம் கொடு. நாமளே தொவையல் அரைச்சிச் சாப்புட்டுக்கிறேம்!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            கொல்லையில நெழல் பக்கமா கெடந்த ஒரு பெருங்கல்லுல உக்காந்துச்சு லாலு மாமா. "சம்பாதிக்குற பணத்தையெல்லாம் ன்னடா பண்ணி வெச்சிருக்கே?"ன்னுச்சு விகடுவப் பாத்து.

            "நம்மகிட்டெ ஒண்ணுங் கெடையாது. வூட்டுல கொடுத்துப்புடறது!"ன்னாம் விகடு.

            "ஏம்டா பொம்பளெ புள்ளீய பெத்து வெச்சிக்கிட்டு நக நெட்டு இன்னும் சேத்து வைக்கமலா இருக்கே? இந்நேரத்துக்கு ஒரு எடத்தெ வாங்கிப் போட்டுருக்கணும்டா! வருங்காலத்துல படிப்புச் சிலவு, கலியாணச் சிலவுல்லாம் ரொம்ப ஆவும்டா!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "நாம்ம அரசாங்கத்துப் பள்ளியோடத்துலத்தாங் படிக்க வைக்கப் போறேம். சாதாரண மாப்புள்ளைக்குதாங் பாத்துக் கட்டிக் கொடுப்பேம்!"ன்னாம் விகடு.

            லாலு மாமா அவனெப் பாத்துச் சிரிச்சுச்சு. "வெவரம் தெரியாத பயலால்லா இருப்பாம் போலருக்கு. ஒலகமெ தெரியலடா? பொண்ண டாக்கடருக்குப் படிக்க வைக்கணும்டா பாத்துக்கோ!"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "சாதாரணமா படிச்சி சாதாரண வேலைக்குப் போனாப் போதும்!"ன்னாம் விகடு.

            "ன்னடா எதெ கேட்டாலும் வித்தியாசமா பேசுறே?"ன்னுச்சு லாலு மாமா.

            "மனுஷன் ஒரு வேலைக்குப் போறதுக்குன்னே வாழ்நாளு முழுசும் வாழக் கூடாதுல்ல. வாழ்றதுக்காக அதுக்குச் சம்பாத்தியத்துக்காக ஒரு சாதாரண வேலைக்குப் போனா போதும். ஏன்னா சம்பாத்தியத்தெ வுட வாழ்றதும் முக்கியமில்லா. அதுக்கும் மனுஷனுக்கு நேரம் இருக்கணும். இருக்குற வாழ்நாளு முழுசையும் சம்பாத்தியத்துக்காகவே சிலவு பண்ணிட முடியாதுல்லா!"ன்னாம் விகடு.

            "நமக்கெல்லாம் ஒம்மட வயசுல அப்பிடி ஒரு நெனைப்பு யில்ல. சம்பாத்தியம் பண்ணணும்ன்னே அலைஞ்சி திரிஞ்சிக் காலம் போயிடுச்சு! யிப்போ வயசாயிப் போச்சு. வேற வழியில்லாம உக்காந்தாச்சு. உக்காந்தாலும் அலைச்சல் கொறையல!"ன்னுச்சு லாலு மாமா. ரொம்ப நேரத்துக்கு இப்பிடியே பேசிட்டு இருந்தாங்க லாலு மாமாவும் விகடுவும், "சாப்புட வாஞ்ஞ!"ன்னு வெங்கு வந்து கூப்புடுற வரைக்கும். சாப்பாடு முடிஞ்சி லாலு மாமாவ கொண்டு போயி விடுறப்போ விகடு மறக்காம இருவாச்சி எலைகளப் பறிச்சி ஒரு மஞ்சப் பையி நெறையப் போட்டுக் கொடுத்தாம்.

*****