வறுமையெல்லாம் வறுமை அன்று!

குறளதிகாரம் - 12.7 - விகடபாரதி

வறுமையெல்லாம் வறுமை அன்று!

            உண்மையைக் கைக்கொள்ளும் போது ஏற்படும் பிரச்சனைகள் பிரச்சனைகளே அல்ல.

            நன்மையைச் செய்யும் போது ஏற்படும் இடையூறுகள் இடையூறுகளே அல்ல.

            நேர்மையைக் கைகொள்ளும் போது ஏற்படும் வேதனைகள் வேதனைகளே அல்ல.

            களத்தில் அடையும் மரணம் மரணமே அன்று.

            களத்தில் அடையும் புண்கள் புண்களே அல்ல.

            அதே போல்தான் நடுவுநிலைமையைக் கைக்கொள்வதால் ஏற்படும் வறுமை வறுமையே அன்று.

            நடுவுநிலைமையோடு இருக்க நேர்வதால் செல்வத்தை இழக்க நேரிடலாம். அப்படி ஏற்படும் இழப்பு ஓர் இழப்பு ஆகாது. ஒன்று அது இழக்க வேண்டிய இழப்பாகவே இருக்கும், அல்லது மீண்டும் அது திரும்பி விடும் இழப்பாகவே இருக்கும்.

            நடுவுநிலைமையோடு இருக்க நேர்வதால் உறவுகளை, நட்புகளை, அவர்களால் கிடைக்க வேண்டிய பலன்களை இழக்க நேரிடலாம். அப்படி இழக்க நேரிடும் நட்புகளும், உறவுகளும், அவைகள் தரும் பலன்களும் உண்மையில் இழக்க வேண்டிய இழப்புகளாகவே இருக்கும்.

            நடுவுநிலையோடு இருக்க நேர்வதால் வாய்ப்புகளை இழக்க நேரிடலாம். உண்மையில் அவைகள் இழக்க வேண்டிய வாய்ப்புகளே.

            நடுவுநிலைமைக்காக எதை வேண்டுமானாலும் இழக்கலாம். நடுவுநிலைமையை இழந்து விடக் கூடாது.

            நடுவுநிலைமைக்காக எவ்வளவு பிரச்சனை வந்தாலும் தாங்கலாம். நடுவுநிலைமையை கைவிட்டு விடக் கூடாது.

            உலகின் பிரச்சனைகள், சிக்கல்கள், முடிச்சுகள் எல்லாம் நடுவுநிலைமையிலிருந்து தவறுவதிலிருந்தே தொடங்குகின்றன.

            நம்பிக்கை துரோகங்கள், பாவங்கள், போர்கள் அனைத்தும் நடுவுநிலைமை தவற நினைக்கும் மனத்திலிருந்தே உருபெறுகின்றன.

            சமனிலை தவறும் பருவத்தால் மழை பொய்ப்பதும், வறட்சி வாய்ப்பதும் போலத்தான், நடுவுநிலைமை தவறும் குணத்தால் நன்மைகள் பொய்ப்பதும், தீமைகள் மொய்ப்பதும் நிகழ்கின்றன.

            அரசியல் சூழ்ச்சிகள், வஞ்சக வீழ்ச்சிகள், பழிவாங்கல்கள், ஏமாற்றங்கள் என்று அனைத்தின் ஆணிவேராக நடுவுநிலைமைத் தவறும் பண்பே இருக்கிறது.

            நடுவுநிலைமை எனும் குணம் காக்கப்பட்டால் உலகின் நலன்கள் காக்கப்படும்.

            நடுவுநிலைமை எனும் குணம் வளர்க்கப்பட்டால் உலகின் உயர்வு உறுதிப்படும்.

            நடுவுநிலைமை எனும் குணம் பேணப்பட்டால் உலகம் உய்ய வழி கிடைக்கும்.

            ஆகவேத்தான் நடுவுநிலைமை எனும் குணம்,

                                    நடுவுநிலைமை எனும் பண்பு,

                                    நடுவுநிலைமை எனும் வழக்கு

            எதற்காகவும் இழக்கப்படக் கூடாது, கைவிடப்பட்டு விடக் கூடாது.

            நடுநிலைமைக்காக பொருளாதார இழப்புகளை எதிர்கொள்ளலாம். நடுவுநிலைமை தவறுவதால் கிடைக்கும் பொருளாதாரமான ஈனப் பொருளாதாரம், கருப்புப் பொருளாதாரத்தை விட அது மேலானது.

            நடுவுநிலைமைக்காக தரித்திரமாகவும் இருக்கலாம். நடுவுநிலைமை தவறுவதால் வளமாக இருப்பதை விட அது மேலானது.

            நடுவுநிலைமைக்காக வறுமையை ஏற்கலாம். நடுவுநிலைமை தவறுவதால் வசதிகளோடு வாழ்வதை விட அது மேலானது.

            நடுவுநிலைமைக்காக பிழைக்கத் தெரியாதவர் என்ற பழிச் சொல்லையும் ஏற்கலாம். நடுவுநிலைமை தவறுவதால் கிடைக்கும் பிழைக்கத் தெரிந்தவர் என்ற பட்டத்தை விட அது மேலானது.

            நடுவுநிலைமையோடு இருப்பதால் உண்டாகும் கேடு, கேடு ஆகாது.

            நடுவுநிலைமையோடு இருப்பதால் ஏற்படும் தாழ்வு, தாழ்வு ஆகாது.

            நடுவுநிலைமையோடு இருப்பதால் நேரிடும் வறுமை, வறுமை ஆகாது. அதுவே வளமை. வளமார்ந்த பண்பாட்டின் பெருமை.

            கெடுவாக வையாது உலகம் நடுவாக நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு.

            வறுமை ஒரு குற்றமில்லை. அதற்காக நடுவுநிலைமை தவறுவது குற்றம்.

            கெடுதல் ஒரு பிழையில்லை. அதற்காக நடுவுநிலைமை தவறுவது பிழை.

            வறுமை எல்லாம் வறுமை அன்று. நடுவுநிலைமை தவறுவது வறுமையினும் வறுமை, மோசமான வறுமை.

            வறுமை ஒரு நாள் வளமை ஆகும். வறுமையை மாற்றுவதற்காக நடுவுநிலைமை தவறியது ஒரு வடுவாக நிலைத்திருக்கும்.

            கெடுதல் ஒரு நாள் நன்மையாக ஆகும். கெடுதலைப் போக்குவதற்காக நடுவுநிலைமை தவறியது ஒரு பழியாக, பாவமாக நிலைத்திருக்கும்.

            உலகில் எதுவும் நடுவுநிலைமையிலிருந்து தவற முடியாது. நடுவுநிலைமையை நோக்கியே வந்தே தீரும்.

            ஒருவேளை நடுவுநிலைமை தவறுவது போலத் தோன்றினால் அது தற்காலிகமே. நிரந்தரம் நடுவுநிலைமையே. அதை நோக்கி உலகம் வந்தே தீரும்.

            நடுவுநிலைமை நிரந்தர அமைதி. அதை நோக்கி வராமல் வேறு மார்க்கமில்லை.

*****