சிருஷ்டியின் பிரசவம்

சிருஷ்டியின் பிரசவம்

ஜீவன் ததும்பும் கதையை எழுத முயற்சிக்கும் போதெல்லாம்

மொழியின் சாத்தியங்கள் விலகிக் கொண்டே செல்கின்றன

தொட்டு விடும் தூரத்தில் இருக்கும் தொடுவானத்தைப் போல

தொடங்கும் கணங்கள் ஏமாற்றியபடி கைவிட்டுச் செல்கின்றன

உணர்வும் மொழியும் கைகோர்க்கும் தருணங்கள்

அபூர்வமாய் வாய்க்கும் போது

கையிலிருக்கும் எழுதுகோல் கானல் நீரைப் போல மறைந்து போகிறது

வானவில்லைத் தோற்றுவிப்பதைப் போல

வண்ணத்துப் பூச்சியொன்று கையில் வந்து அமர்வதைப் போல

எழுத ஆகும் காலம் உருக்கொள்ளும் கருவினின்று

பிரசவம் ஆகும் காலத்தை ஒத்தபடி நீள்கிறது

காட்டுப் பூக்களின் மகரந்தமும்

தோட்டத்துப் பூக்களின் சூல்களும் சந்திக்க முடியாத தூரத்தில்

கடலலையும் கடற்கரையும் போல உள்வாங்கிச் செல்ல செல்ல

தரைதட்டி நிற்கும் எழுத்து கைவிடப்பட்ட கலங்கரை விளக்கமாய்

எழுதுவதற்கு என்ன இருக்கிறது எனத் தேமென அழுகிறது

எழுதுவதின் மாயக்கரங்கள் தீண்டி அதுவாக எழுதிக் கொள்கையில்

வானவெளியில் இரும்புத்துண்டு பஞ்செனப் பறப்பதைப்போல

இலகுவாக இருக்கிறது அதிசயத்தைக் கையில் ஏந்தி கொள்வதைப் போல

சிருஷ்டி பிரசவம் நேர்ந்து விட்டதா என்று கேட்பதை விடுத்து

பிரசவமாகி விட்ட சிருஷ்டி உங்களைச் சந்திக்காமல் போகாது என்பதில்

எப்போதும் ஆழ்ந்த நம்பிக்கை கொள்ளுங்கள்

*****