மாடுகள் அழிந்த கதை

மாடுகள் அழிந்த கதை

            விவசாயத்தில் ரசாயன உரங்கள் வந்த கால கட்டம்தான் மாடுகள் அழியத் துவங்கிய அபாய கட்டம். இனி சாண உரம் தேவையில்லை, இருக்கவே இருக்கு ரசாயன உரம் என்ற நம்பிக்கைக்கு வந்தார்கள் விவசாயிகள்.

            பத்து லிட்டர் பாலுக்கு நாலைந்து நாட்டு மாடுகள் வைத்திருந்த கிராம மக்கள், பத்து லிட்டர் பாலுக்கு ஒரு சீமை மாடு வர மாடுகளின் எண்ணிக்கையைக் குறைக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

            பாக்கெட் போட்டு பால் வீடு தேடி வர ஆரம்பித்த போது, வீட்டுக்கு முன் ஒரு பிய்ந்து போன ஒயர் கூடையைத் தொங்க விட்டு விட்டு (பாக்கெட் பால் போடுவதற்காக), கொட்டிலை காலி செய்து அங்கே டூவீலர்களைப் போட ஒரு ஷெட்டைப் போட்டுக் கொண்டனர், கோமாதா எங்கள் குலமாதா என்று கொண்டாடி மாடுகளிடம் தெய்வாம்சம் தேடிய நம் மக்கள்.

            ஏர் உழ டிராக்டர் வந்து விட்டப் பிறகு, பாதி எருதுகளை மாட்டு இறைச்சிக்கும், பசுக்களுக்கு செயற்கை கருவூட்டல் ஊசி வந்த பிறகு எஞ்சிய எருதுகளை கேரளாவுக்கும் அனுப்பத் தொடங்கினர் ஏறு தழுவிய மரபார்ந்த நம் வீர குடி மக்கள்.

            இப்போது சில எருதுகள் ஜல்லிக்கட்டுக்காக வளர்க்கப்படுகின்றன. மற்றபடி வளர்க்கப்படும் எருதுகள் விந்து ஊசிக்காக இருக்கலாம். பசுக்கள் வளர்க்கப்படுகிறது என்றால் அதன் ஜெனிடிக் பதிவுகளுக்காக இருக்கலாம்.

*****