ஞாபக வெளியின் நினைவுப் புற்கள்

ஞாபக வெளியின் நினைவுப் புற்கள்

யாருமில்லாத இடங்களில்

நினைவு மனிதர்கள் சூழ்ந்திருக்கிறார்கள்

மனதோடு உரையாடிக் கொண்டோ

வறட்டு விவாதம் செய்து கொண்டோ

சண்டை பிடித்துக் கொண்டோ

தனிமையைக் கலைத்துப் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்

எப்படி மனதோடு வந்து ஒட்டிக் கொண்டார்கள்

மனதை விட்டு ஏன் நீங்க மறுக்கிறார்கள் என்ற

நியாய தேசத்தின் நேர்மையான கேள்விக்கு

அநியாய வர்க்கத்தின் அதிகார தொனியில்

பதில் சொல்ல மறுத்தபடி திமிறிக் கொண்டு செல்கிறது

மென்மேலும் சீட்டுக்கட்டுகளைப் போல

நினைவுகளைக் கலைத்துப் போடும் மனம்

சிறு பொழுதேனும் யாருமில்லாத

தனிமையை அனுபவிக்க வழியில்லாமல்

ஞாபக வெளியில் நினைவுப் புற்கள்

பிடுங்கி எறிய எறிய முளைத்தெழும் மனதில்

அதுவாக வளரும் புற்கள்

அதுவாக அழிகின்றன அதுவாக முளைக்கின்றன

ஒவ்வொரு புல்லாய் வேடிக்கைப் பார்க்கையில்

ஞாபக மண்டையிலிருந்து நினைவு மயிர்களாய்

நிலத்துக்கும் வேருக்குமான தொடர்பை விட்டொழித்தபடி

உதிர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன புற்கள்

*****