மனக்கண்ணாடியில் பார்த்தல்

மனக்கண்ணாடியில் பார்த்தல்

நீ மிகுந்த மனக்கவலையை உருவாக்குகிறாய்

எப்படி அதை எதிர்கொள்வது என்று தெரியவில்லை

இருந்தாலும் எப்படி எதிர்கொண்டு வருகிறேன்

நான் எப்போதும் எதைச் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

என் சந்தேகங்களை என் அனுபவங்களை

எந்நேரமும் அசை போட்டுக் கொண்டு இருக்கிறேன்

என்னுடையதை எல்லாம் உன்னுடையதாக

மாற்றிக் கொடுக்க முடியுமா என்று பார்க்கிறேன்

ஒன்றை இன்னொன்றாக மாற்றிக் கொடுத்து

தப்பித்து ஓடப் பார்க்கிறேன்

நீ இழுத்துப் பிடிக்கிறாய்

என்னை எப்போது அப்படியே ஏற்றுக் கொள்வாய் என்கிறாய்

அது சரி என்னை நீ எப்போது அப்படியே ஏற்றுக் கொள்வாய்

அதற்காகத்தான் நாம் யோசிக்கிறோமா

சண்டை பிடிக்கிறோமா அழுகிறோமா கவலைப் படுகிறோமா

மீண்டும் மீண்டும் விமர்சனங்களை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறோமா

தன் முனைப்புகளை மோத விட்டுக் கொண்டிருக்கிறோமா

எப்போதும் ஒருவரையொருவர் ஏற்றுக் கொண்டுதான் இருக்க வேண்டுமா

எப்போதாவது ஏற்றுக் கொள்ளாமல் இருந்தால்தான் என்ன

ஏற்றுக் கொள்ளாமையை ஏற்றுக் கொள்ளும்

நீயும் நானும் எவ்வளவு அழகானவர்கள் என்று

ஒருமுறையாவது நம் மனக்கண்ணாடியில் பார்க்க வேண்டும்

*****

பயணியருக்கும் பயண உரிமை உண்டு!

பயணியருக்கும் பயண உரிமை உண்டு!

தொடர்வண்டி முன்பதிவுகளை இப்போது நன்றாகவே கண்காணிக்க முடிகிறது. அதற்கான தொழில்நுட்ப சாத்தியங்கள் உண்டாகி விட்டன. பண்டிகைக் கால முன்பதிவுகள் தொடங்கிய சில நிமிடங்களிலேயே முடிந்து விடுகின்றன. இப்போதுள்ள தொழில்நுட்ப சாத்தியங்களைக் கொண்டு முன்பதிவு செய்ய வேண்டும் என்று காத்திருப்பவர்களையும் முன்கூட்டியே அறிந்து கொள்ள முடியும்.

முன்பதிவில்லாத தொடர்வண்டி பெட்டிகளில் (Unreserved comportment) ஒரு காமிராவைப் பொருத்தினால் போதும். அங்கிருக்கும் கூட்டத்தை மதிப்பிட்டு விட முடியும். இப்படி அனைத்து விதமான சாத்தியங்களும் இருந்தும் எப்படி முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளில் அபாய அளவைக் கடந்து மக்கள் பயணிக்க தொடர்வண்டி நிர்வாகம் அனுமதிக்கிறது?

மக்கள் பயணத்திற்காக மிகப் பெருமளவில் காத்திருக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்து கூடுதல் முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளை இணைப்பதில் ஏன் அலட்சியம் காட்டப்படுகிறது?

முன்பதிவுக்கான பெட்டிகளே முன்பதிவில் சில வாரங்களுக்கு முன்பே முடிந்து விடுவதைக் கொண்டே பயணிப்போர் எண்ணிக்கை அதிகமாகிக் கொண்டு போவதைத் தொடர்வண்டி நிர்வாகத்தால் அறிந்து கொள்ள முடியாதா?

தொடர்வண்டி நிர்வாகம் அதிவேக தொடர்வண்டிகளை இயக்குவதிலேயே குறியாக இருக்கிறது. அதிவேகமாக மக்களுக்குச் சேவைகளை வழங்க தயாராக இல்லை. அதுவும் குறிப்பாக முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளில் பயணிக்கும் ஏழைகளுக்கும் நடுத்தர வர்க்கத்திற்கு எந்த விதமான அடிப்படை வசதிகளையும் செய்து தரவும் தயாராக இல்லை.

தொழில்நுட்பம் மிகவும் வளர்ந்து விட்ட இக்காலக் கட்டத்தில் பயணியர்கள் குறித்த தரவுகளைத் துல்லியமாகத் திரட்டித் தேவைக்கேற்ப தொடர்வண்டிகளை இயக்கலாம். கூடுதல் பெட்டிகளைத் தேவைக்கேற்ப இணைத்துக் கொள்ளலாம்.

வழக்கமாக இயக்கும் தொடர்வண்டிகளில் கூட்டம் முண்டியடிக்கும் நிலையில் அத்தரவுகள் கூட இல்லாமல் கூடுதல் எண்ணிக்கையில் எத்தனை தொடர்வண்டிகளை வேண்டுமானாலும் இயக்கலாம் என்ற நிலையில்தான் பயணியர் கூட்டம் நிரம்பி வழியக் கூடிய வகையில் இந்திய தொடர்வண்டிகளின் நிலைமைகள் இருக்கின்றன. அப்படி இயக்கும் தொடர்வண்டிகளில் முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளின் விகிதாச்சாரம் முன்பதிவு பெட்டிகளுக்கு இணையாக இருக்க வேண்டும். இருபது பெட்டிகள் உள்ள தொடர்வண்டியில் முன்பதிவு பெட்டிக்கும் முன்பதிவில்லாத பெட்டிக்குமான விகிதாச்சாரம் 1 : 1 என்றுதான் இருக்க வேண்டும்.

ஒரு தொடர்வண்டியின் பெரும்பான்மையான பெட்டிகள் முன்பதிவு செய்யப்பட்ட பெட்டிகளாகவே இருக்கின்றன. முன்பதிவில்லாத பெட்டிகள் மிகக் குறைவாகவே இருக்கின்றன. பெரும்பாலும் நான்கிற்குள். அவற்றில் இடம் பிடிப்பது பெரும் காரியமாக இருக்கிறது. முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளில் நீண்ட தூரம் நின்று கொண்டு செல்லும் பயணியரைக் காண்பது சர்வ சாதாரணமாக இருக்கிறது.

துல்லியமாகத் தரவுகளைச் சேகரித்துப் பயணியர்களின் அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவேற்றிப் பணக்காரர்களிலிருந்து ஏழைகள் வரை திருப்தியான பயண அனுபவத்தைத் தர எத்தனையோ வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. ஆனால் தொடர்வண்டி நிர்வாகம் அதிகப் பணம் கொடுத்து பயணிக்கும் முன்பதிவு பெட்டிகளின் திருப்தியை மேலாண்மையைச் செய்வதில் மட்டுமே முழு கவனம் செலுத்துகிறது.

எப்படிக் கணக்கெடுத்துப் பார்த்தாலும் 90 சதவீதத்திற்கு மேல் முன்பதிவு செய்யப்பட்ட பெட்டிகளுடனேயே செல்கிறது ஒரு தொடர்வண்டி. அத்தொடர்வண்டியில் பத்து அல்லது அதற்குக் குறைந்த சதவீதத்திலேயே முன்பதிவில்லாத பெட்டிகள் இருக்கின்றன.

முன்பதிவில்லாத பெட்டிகளில் பயணிகளின் எண்ணிக்கையைக் கணக்கிட்டால் அது முன்பதிவு செய்யப்பட்ட பெட்டிகளில் பயணிக்கும் பயணியர்களின் எண்ணிக்கையை விட மிக அதிகமாகும். அந்த வகையில் முன்பதிவு பெட்டிகளில் பயணிக்கும் 10 சதவீத பயணியர்களுக்கான தேவையை நிறைவேற்றவே தொடர்வண்டிய நிர்வாகம் இயங்குகிறது. முன்பதிவில்லாமல் பயணிக்கும் 90 சதவீத பயணியர்களைப் பற்றி அதற்கு எந்தக் கவலையும் இல்லை. ஒரு தனியார் துறை இப்படிச் செயல்பட்டால் அதற்கு லாப நோக்கத்தை ஒரு காரணமாகக் கூறலாம். அரசுத் துறையில் இயங்கும் தொடர்வண்டி நிர்வாகமே இப்படிச் செய்தால் அதை என்னவென்று சொல்வது?

இன அடிப்படையில் பார்க்கும் போது பொதுவாக நிர்வாகங்கள் பெரும்பான்மையினருக்குச் சாதகமாகவும் சிறுபான்மையினருக்குப் பாதகமாகவும் நடக்கின்றன. பண அடிப்படையில் பார்க்கும் போது சிறுபான்மையினராக இருக்கும் பணக்காரர்களுக்குச் சாதகமாகவும் பெரும்பான்மையினராக இருக்கும் ஏழைகளுக்குப் பாதகமாகவும் நடக்கின்றன. தார்மீகமாக அப்படி நடக்கலாமா?

தொடர்வண்டி நிர்வாகங்கள் போன்ற மக்கள் நல நிர்வாகங்கள் யாருக்கும் சாதகமாகவும் பாதகமாகவும் நடக்க வேண்டியதில்லை. அனைவருக்கும் சாதகமாக அனைவருக்கும் போதுமான வசதிகளோடு செல்லக் கூடிய பயண அனுபவங்களைத் தொழில்நுட்ப வசதிகளைப் பயன்படுத்தித் திட்டமிட்டுத் தரலாம். அப்படிப் போதுமான பாதுகாப்பு மற்றும் போதுமான வசதிகளோடு செல்வது பயணியர்களின் உரிமையும் கூட. முன்பதிவில் செல்லக் கூடிய பயணியர்களுக்கு இருக்கும் அதே பயண உரிமையை முன்பதிவில்லாமல் செல்லக் கூடிய பயணியர்களுக்கும் தொடர்வண்டி நிர்வாகங்கள் வழங்க வேண்டும்.

தொழில்நுட்ப வசதிகளால் தரவுகளை மிக வேகமாகத் திரட்ட முடிகின்ற காலத்தில் தரவுகளுக்கேற்ப தேவைகளைத் திட்டமிட்டுச் சேவைகளைச் சிறப்பாக செய்வதற்கான வாய்ப்பு தொடர்வண்டி நிர்வாகத்திற்குத் தற்போதைய சூழ்நிலையில் நன்றாகவே இருக்கிறது. இந்த வாய்ப்பை நன்றாகப் பயன்படுத்திப் போதுமான பாதுகாப்பு மற்றும் அடிப்படை வசதிகளோடு பயணிக்கும் பயணியர்களின் பயணிப்பதற்கான உரிமையைத் தொடர்வண்டி நிர்வாகங்கள் வழங்க வேண்டும் என்பதுதான் அடித்தட்டுப் பயணியர்களின் எதிர்பார்ப்பும் ஏக்கமும்.

அதே நேரத்தில் பயணியருக்கும் பயண உரிமைகள் உண்டு. அவற்றைத் தொடர்வண்டி நிர்வாகங்கள் உறுதிபடுத்தி வழங்கித்தான் ஆக வேண்டும்.

*****

தமிழ்நாட்டுக்கு வந்த சோதனை!

தமிழ்நாட்டுக்கு வந்த சோதனை!

கோடை விடுமுறையில் பெரிய நட்சத்திரங்களின் திரைப்படங்கள் வெளியாகாமல் இருந்ததுண்டா? கோடையில் அக்னி நட்சத்திரம் கூட தப்பிப் போனதுண்டு. பெரிய நட்சத்திரங்களின் புதுப்புது படங்கள் வெயிலை விட சுடச் சுட வெளியாவது தப்பியதில்லை.

இந்த 2024 என்னவோ சோதனை காலம்தான் போல. பெரிய நட்சத்திரங்களின் எந்தப் படமும் வெளியாகாமல் கோடை சோடை போய் விட்டது. விடுவார்களா நம் மக்கள்? விஜய் நடித்த கில்லியையும், அஜித் நடித்த தீனாவையும் மீண்டும் வெளியிடச் செய்து (ரீரிலீஸ்) கொண்டாடுகிறார்கள்.

கம்பித்தட இணைப்பு (கேபிள்), அலைவரிசை வழி இணைப்பு (டி.டி.எச்.), இணையவழி இணைப்பு (ஓ.டி.டி.), வலையொளி (யூடியூப்) போன்றவற்றில் பார்க்கப்படும் திரைப்படங்கள், தொடர்கள் மற்றும் தொலைவரி (டெலிகிராம்) மூலம் பதிவிறக்கம் செய்து பார்க்கப்படும் திரைப்பங்கள் என எவ்வளவோ வந்தாலும் திரையரங்கிற்குப் போய் படம் பார்த்துக் கொண்டாடி மகிழ்வது தமிழர்களின் மாறாத குணமாகும்.

தமிழ்ப்படங்கள்தான் என்றில்லாமல் வந்தாரை வாழ வைத்து விருந்தோம்பும் பண்பில் தலைசிறந்து விளங்கும் தமிழர்கள் பிரேமலு, மஞ்சுமள் பாய்ஸ், ஆடு ஜீவிதம், ஆவேசம் போன்ற மலையாளப் படங்களையும் பார்த்துக் கொண்டாடுகிறார்கள். எம்மொழியையும் தம்மொழியாகக் கருத்தும், வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காணும் தமிழர்களின் பண்பாட்டால் நிகழும் இத்தன்மையும் போற்றுதலுக்கும் பாராட்டுதலுக்கும் உரியதாகும். இப்போற்றுதலுக்குரிய பண்பைப் பயன்படுத்தித் தமிழ்ப்படங்களுக்கு மலையாள தலைப்பிட்டு வெளியான திரைப்படங்களை என்ன சொல்வது? அதையும் வேறு வழியின்று பொறுமையுடன் பார்த்துத் தொலைத்தார்கள் நம் தமிழ் மக்கள்.

கோடை விடுமுறையில் பெரிய நட்சத்திரங்களின் படங்கள் வெளியாகாமல் போனது தமிழர்களின் பொழுதுபோக்கு உலகுக்கு ஏற்பட்ட பெரிய இழப்பாகும். இந்த இழப்பைத் தாங்கும் வல்லமையும் பக்குவமும் பெற்றிருப்பது தமிழர்களின் தனிச்சிறப்பாகும்.

வரக்கூடிய கோடைகளில் இது போன்ற இழப்பு நேரிடாமல் பார்த்துக் கொள்வது ரஜினி, கமல், விஜய், அஜித், தனுஷ், சிம்பு போன்ற நட்சத்திரங்களின் கையில்தான் இருக்கிறது. செய்வார்களா? அவர்கள் இதைச் செய்வார்களா?

கமல், விஜய் போன்றோர் அரசியல் பக்கம் போனாலும் அஜித், தனுஷ், சிம்பு போன்றோர் இதைப் பொறுப்பேற்று செய்ய வேண்டும். தமிழர்களைத் தவிக்க விடக் கூடாது. அவர்களுக்கு உங்களை விட்டால் வேறு யார் இருக்கிறார்கள்? போனால் மதுபானக் கடைகளுக்குப் (டாஸ்மாக்) போவார்கள் அல்லது உங்களுடைய திரைப்படங்கள் வெளியாகும் திரையரங்கங்களுக்குத்தானே போகிறார்கள். வேறு போக்கிடம் ஏது? உங்களையே நம்பி இருக்கும் அவர்களை ஏமாற்றாமல் புதுப்புது படங்களாக வெளியிட்டுத் தள்ளுங்கள். தமிழ்கூறு நல்லுலகம் உங்களுக்கு என்றும் கடமைப்பட்டிருக்கும். இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஆற்றல் நட்சத்திரம் (பவர் ஸ்டார்) சீனிவாசம் கூட ஒரு படத்தை வெளியிடாமல் ஏமாற்றி விட்டார் பாருங்கள். அதைத்தான் என்னால் தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை.

*****

கருமங்களின் போலிகள்!

கருமங்களின் போலிகள்!

கருமம்டா இதெல்லாம்!

இதை நீங்கள் எப்போது சொல்லியிருக்கிறீர்கள்?

நான் எங்கள் ஊரில் ஒருவரைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் இதைத்தான் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

இன்னொருவரைப் போல வேடமிட்டு, அதை ஒரு தொழில்முறையாக ஆக்கிக் கொண்டு, பின்பு அதையே ஒரு வாழ்க்கை முறையாக ஆக்கிக் கொண்டு, இதெல்லாம் என்ன கருமம்டா? இப்படி என்னை நானே கேட்டுக் கொள்வேன்.

கூடுதலாக. ஒரு மனிதருக்கு இப்படி ஒரு சுதந்திரம் கூட இருக்கக் கூடாதா? இப்படியும் கேட்டுக் கொள்வேன். ஒருவர் யார் மாதிரி வேண்டுமானாலும் இருந்து கொள்ளலாம். அதற்கான சுதந்திரம் இருந்தாலும் ஒருவர் அவர் மாதிரி இருப்பதற்குப் பயன்பட்டால்தான் அந்தச் சுதந்திரத்திற்கு ஓர் அர்த்தம் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

இப்படி எங்கள் ஊரில் சின்னா என்பவர் இருக்கிறார். ஏறக்குறைய அவர் எனக்கு விவரம் தெரிந்த நாள் முதல் சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினியாக வாழ்ந்து வருகிறார். ரஜினியினுடைய பிறந்த நாளை தன்னுடைய பிறந்த நாளாகக் கொண்டாடி வருகிறார். ரஜினியாக அவர் பிறந்திருக்க இவர் வேறு ஏதற்கு ரஜினியாகப் பிறப்பெடுக்கிறார்? இவருடைய பிறந்த நாள் என்னவாகிறது? இந்த இரண்டு கேள்விகளுக்குமான பதில்களை நான் எப்போது தேடிக் கண்டுபிடிப்பேனோ?

சின்னா எங்கே போனாலும் ரஜினியின் வெள்ளை ஜிப்பா - பேண்ட் மோடிலேயே போய் வருகிறார். அது அண்ணாமலையும் படையப்பாவும் அவருக்குள் ஏற்படுத்திய தாக்கங்கள். அல்லது தாக்குதல்கள்.

ரஜினியைப் போல இரண்டு பெண் பிள்ளைகளுக்குத் தகப்பனாக வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார் சின்னா. கல்யாணம் ஆகாததால் அந்த ஆசை நிறைவேறவில்லை. சின்னாவைப் பார்த்து அவர் ரஜினியாக இருப்பதால் அவருக்கு யாரும் பெண் கொடுக்க முன்வராமல் போனதில் நேர்ந்த சோகம் அது. ஒருவேளை சின்னா சின்னாவாகவே இருந்திருந்தால் அவருக்கு யாரேனும் பெண் கொடுத்திருக்கவும் கூடுமோ என்னவோ?

விஜய், அஜித், சூர்யா, சிம்பு, தனுஷ் என்று வந்தும் சின்னா இன்னும் ரஜினி ரசிகராகவே இருக்கிறார். அவரைப் பார்த்து, மாற்றம் என்பது மாறாதது என்ற தத்துவம் தோற்றுப் போய் விட்டது.

இப்போது ரஜினி வேஷத்தோடு ஆடல் பாடல் குழுக்களுக்குப் போய் வருகிறார். ரஜினி போல நடை நடப்பார். சிகரெட்டைத் தூக்கிப் போட்டுப் பிடிப்பார். இங்கே பாரு கண்ணா… எனத் தொடங்கி ரஜினி வசனங்களைச் சொல்வார். அவர் நடக்க, வசனம் சொல்ல சொல்ல ரஜினிக்கான பிஜிஎம் இசை அதிகபட்ச ஓசையில் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும். அவர் சொல்லும் ரஜினி வசனங்களில் ஆண்டவன் கொடுக்குறதை யாரும் தடுக்க முடியாது என்ற வசனமும் ஒன்று. எனக்கென்னவோ அவருக்கு ஆண்டவன் கொடுக்க நினைத்ததை ரஜினி தடுத்து விட்டாரோ என்றுதான் எண்ணத் தோன்றுகிறது.

ரஜினி வேஷம் கட்டி ஏதோ கொஞ்சம் சம்பாதிக்கிறார். மற்ற நாட்களில் டாஸ்மாக்கே கதியெனக் கிடக்கிறார். ரஜினி படம் ரிலீஸானால் பத்து நாட்களுக்கு திரையரங்கிலே கிடக்கிறார். எப்போதாவது என்னைப் பார்த்தால் இருபது ரூபாய் கேட்கிறார். ஏன் அண்ணே உங்களை ரஜினி காப்பாற்றவே இல்லை என்றால், ரஜினியைப் போல ஹா, ஹா என்று ஆரம்பித்துப் பெக்கெ பெக்கே என்று சிரிப்பார்.

கண்ணா! தலைவர் என்ன சொல்லியிருக்கிறார்னா உன்னுடைய வாழ்க்கை உன்னுடைய கையில். புரியுதா? உன்னுடைய கடமையை நீ செய்யணும் என்பார். நீங்கள் மட்டும் ஏன் உங்களுடைய வாழ்க்கையை ரஜினியின் கையில் கொடுத்தீர்கள் சின்னா? நீங்கள் மட்டும் ஏன் உங்கள் கடமையைச் செய்யாமல் ரஜினியின் கடமையைச் செய்கிறீர்கள்? என்று கேட்கத் தோன்றும். அவர் வயதுக்கு மரியாதையா? அல்லது தன்னைத் தொலைத்து விட்ட மனிதன் இந்தக் கேள்விகளைப் புரிந்து கொள்வானா என்ற சந்தேகமா என்று தெரியவில்லை. நான் அந்தக் கேள்விகளைக் கேட்டதே இல்லை.

பரிதாபமாகப் பார்த்துக் கொண்டே இருபது ரூபாய்க்கு ஐம்பது ரூபாயை எடுத்துக் கொடுப்பேன். அந்தப் பார்வையைப் புரிந்து கொண்டது போல என்னைப் பார்த்து, நீ இங்கே இருந்து யோசிக்கிறே தெரியுமா என்று தலையில் விரலை வைத்துக் காட்டி விட்டு, நான் இங்கே இருந்து யோசிக்கிறேன் என்று இதயத்திற்கு அருகில் விரலை வைத்துக் காட்டுவார்.

அந்த ரஜினி எங்கே? இந்த ரஜினி எங்கே? ஒரு ரஜினி இப்படி பல பிம்பங்களை உருவாக்கி அலைய விடுகிறதே என்ற கவலையை எப்படிப் போக்கிக் கொள்வது என்று தெரியவில்லை. ரஜினிக்கள் இப்படி ரசிகர்களைக் கவர்வதாக நினைத்து இப்படிப் பல பைத்தியங்களை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறதே!

ஆண்டவனே வந்தாலும் தமிழ்நாட்டைக் காப்பாற்ற முடியாது என்று ஒருமுறை ரஜினி அரசியல் வசனம் பேசினார். சின்னா போன்ற ரஜினிக்களைப் பார்க்கும் போது ரஜினி சொன்னது உண்மையாகவும் ஆகிப் போகலாம். இந்த ரஜினி போனாலும் சின்னாக்கள் விஜய்க்காகவும் அஜித்காகவும் அடுத்தடுத்த வரப் போகும் நடிகர்களுக்காகவும் உருவாகிக் கொண்டே இருப்பார்கள் போலிருக்கிறதே! சின்னாக்கள் உருவாகாமல் தடுக்க முடியாதா? அது தமிழ்நாட்டின் சாபக்கேடு போலிருக்கிறதே!

*****

ஏன் வாசிப்புத் தேவைப்படுகிறது?

ஏன் வாசிப்புத் தேவைப்படுகிறது?

மாவட்டந்தோறும் புத்தகக் கண்காட்சிகள் நடைபெறுவது அறிவுச் சூழலில் நல்ல மாற்றம். கல்லூரிகளும் பள்ளிகளும் கட்டாயம் வந்து பார்த்துச் செல்லும் வகையில் நிலைமைகள் உருவாக்கப்பட்டு இருக்கின்றன. இதில் கட்டாயங்களும் நிர்பந்தங்களும் இருக்கின்றன என்றாலும் அது ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதே.

மக்கள் வந்து பார்க்கும் அளவிற்குப் புத்தகங்களின் விற்பனை இருக்கிறதா? மக்கள் பெரும்பாலும் உணவு அரங்குகள், பொருட்காட்சி அரங்குகள், மருத்துவப் பரிசோதனை அரங்குகள் போன்றவற்றில்தான் நிற்கிறார்கள். வந்து விட்டோம் என்பதற்காகப் புத்தக அரங்குகளை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு ஒரு புத்தகம் கூட வாங்காமல் வருவோர்களைப் பார்க்க முடிகிறது.

புத்தகங்கள் தற்போது பி.டி.எப்.களாக வாசிக்க கிடைக்கும் போது இவற்றை வாங்கி வேறு வாசிக்க வேண்டுமா என்ற ஒரு கேள்வி இருக்கிறது. கல்லூரி மாணவர்கள் இப்படிப்பட்ட கேள்விகளை எழுப்புகிறார்கள். படிப்பதற்குப் பாடப்புத்தகங்கள் இருக்கும் போது இவற்றை வேறு படிக்க வேண்டுமா என்ற கேள்வியும் இருக்கிறது. பள்ளி மாணவர்கள் இப்படிப்பட்ட கேள்விகளை எழுப்புகிறார்கள். ஒரு சில ஆசிரியர்களிடமும் இப்படிப்பட்ட கேள்வி தொக்கி நிற்கவே செய்கிறது.

பேராசிரியர்கள், ஆசிரியர்களாக இருப்பவர்கள் எத்தனை புத்தகங்களை வாங்குகிறார்கள் என்பதைக் கணக்கெடுத்தால் மாணவர்கள் ஏன் வாங்க மறுக்கிறார்கள் என்பது புரியலாம்.

வாழ்க்கைக்கான அடிப்படைகள் கிடைத்து விடும் போது புத்தகங்களைப் படிப்பதற்கான தேவை என்ன இருக்கிறது என்ற கேள்விகளுக்கு என்ன பதிலைச் சொல்வது? ஆடு, மாடு, யானை, புலி, சிங்கம் போன்ற உயிர்களாக நம்மை நினைத்துக் கொள்வதா?

ஏன் புத்தகங்களை வாசிக்க வேண்டும் என்பதற்கு நான் கீழே சொல்லும் காரணம் சமாதானமாகவும் இருக்கலாம். ஓரளவுக்குச் சரியான காரணமாகவும் இருக்கலாம்.

மனிதர்களின் இருத்தல் அதுவும் மனிதர்களுக்கு மத்தியில் இருத்தல் புதிரானது. அந்தப் புதிரை விடுவித்துக் கொள்ள புத்தகங்களை வாசிப்பது தவிர்க்க முடியாதது. புத்தகங்களுக்குப் பதில் காட்சித் திரைகள் போதுமென்று நினைக்கலாம். காட்சித்திரைகளைச் சரியாக உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கும் சரியான பார்வையை உருவாக்கிக் கொள்வதற்கும் வாசிப்பு என்பதைத் தவிர்க்க முடியாது.

இந்த வாசிப்புக்கு முகநூல், டிவிட்டர், வாட்ஸ்ஆப் மட்டும் போதுமா என்றால் ஆழமான புரிதலுக்கும் நிபுணத்துவத்துக்கும் இவை எந்த அளவுக்கு உதவும் என்பது நமக்கு நாமே அவசியம் எழுப்பிக் கொள்ள வேண்டிய கேள்வி.

ஒரு படைப்பிற்கான பின்னணியாக மட்டுமில்லாமல் வாழ்வதற்கான பின்னணியாகவும் வாசிப்பு இருக்கிறது. மொழி எனும் குறியீடு வாழ்க்கையில் உணர்வில் அறிவில் ஏற்படும் தாக்கத்தைத் தவிர்த்து விட முடியாது. நீங்கள் எழுத்து வடிவில் தவிர்க்க நினைத்தாலும் பேச்சு வடிவில் அது ஒரு தாக்கத்தை உண்டு பண்ணிக் கொண்டுதான் இருக்கும். அந்த ரூபக் குறியீடுகளின் அரூப வளர்ச்சியை நீங்கள் வாசிப்பைக் கொண்டுதான் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

எவ்வளவு வாசிக்க வேண்டும் என்பதற்கு ஒரு கணக்கு இருக்கிறதா என்றால் அது சுவாசிப்பைப் போன்றதுதான். அது தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டே இருக்க வேண்டியதுதான். நீங்கள் எவ்வளவு காலம் வாழ விரும்புகிறீர்களோ அவ்வளவு காலம் சுவாசித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்பது போலத்தான் வாசிப்பும்.

ஒவ்வொரு காலத்திலும் மொழியை விதவிதமாகச் சுழற்றுபவர்கள் உருவாகிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். அந்தச் சுழற்றலின் விளைவாக வாழ்வை வெகு நுட்பமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய நிலைமையில் இருக்கிறோம். நிஜமாக அப்படி இல்லையென்றாலும் அதை வைத்து அப்படி இல்லையென்கிற முடிவுக்கு வரவாவது அது அவசியமாகவும் இருக்கிறது.

ஒரு மோசமான புத்தகம் என்று ஒன்றை நீங்கள் புறக்கணித்து விடலாம். அதன் பின்னணியை அலசுவதற்காக நீங்கள் அதைப் படித்தாக வேண்டும். ஒன்று இருத்தலுக்கான விசாரணைகள் அவசியம் தேவைப்படுகின்றன என்பதால் நீங்கள் ஒரு கருத்துருவைத் தாக்கல் செய்துதான் ஆக வேண்டும். எதிர்க்கருத்துருவும் தாக்கல் செய்யப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கும். எல்லாவற்றையும் நீங்கள் பேச்சு வடிவில் மட்டும் பதிவு செய்து பரிசீலித்து விட முடியாது. அதற்கு மொழியின் எழுத்து வடிவிலான ஒரு வடிவம் தேவைப்படுகிறது.

வாயினால் ஒரு வாதத்தை எடுத்து வைத்துக் கேட்டு நீங்கள் காலத்தை நீண்ட நேரம் வீணாக்கிக் கொண்டு இருக்க முடியாது. எழுத்தாக்கம் அதை விரைவாகச் செய்து விடும். நீங்கள் காலம் முழுவதும் பேசிக் கொண்டிருக்கும் வாய் மாலங்களும் ஒரு புத்தகமும் ஒன்றுதான். வாழ்நாள் முழுவதும்பேசிக் கொண்டு செய்து கொண்டிருக்க வேண்டிய ஒன்றை ஒரு புத்தகம் சில நூறு பக்கங்களில் முடித்துவிடும்.

புத்தகத்தில் மிகப்பெரிய காலச்சுருக்கம் இருக்கிறது. ஐநூறு ஆண்டு காலத்தை அதன் அத்தனை நுட்பங்களுடன் கடக்க முடியாவிட்டாலும் ஐந்து மணி நேரத்தில் நீங்கள் ஒரு வாசிப்புப் பயணத்தில் கடந்து ஒரு கடலைச் சீசாவுக்குள் அடைப்பது போல அடைத்துவிட முடியும். வேறு எதையும் விட உள்வாங்குவதற்கு கனக்கச்சிதமான வடிவம் புத்தகத்தில் இருக்கிறது.

மனிதர்கள் வாசித்துதான் மேம்பட முடியும். அதற்கான அத்தனை மேம்பாடுகளையும் புத்தகம்தான் கொண்டிருக்கிறது. அவற்றை வெறும் பேச்சிற்குள் அல்லது உரையாடலுக்குள் மட்டுமே அடக்க முடியாது. நீங்கள் வாசித்துதான் ஆக வேண்டும். அல்லது வாசிப்பதை உள்வாங்கத்தான்  வேண்டும். பார்ப்பதை, கேட்பதை உள்வாங்குவதை விட நீங்கள் அதி வேகமாக வாசித்து உள்வாங்க முடியும். இது அனுபவத்தில்தான் அதாவது வாசிப்பு அனுபவத்தில்தான் உங்களுக்குப் புரிய வரும். அந்த வகையில் உங்களால் வாசிப்பை ஒருபோதும் கைவிட முடியாது. வடிவங்களை நாம் என்ன விதமாக மாற்றினாலும் வாசிப்பு இருந்து கொண்டுதான் இருக்கும். ஒன்று நீங்கள் வாசிக்க வேண்டும். அல்லது உங்களுக்காக ஒருவர் வாசிக்க வேண்டும். அதற்கு புத்தகம் எப்போதும் தேவைப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கும். அதன் வடிவம் தாளாகவும் இருக்கலாம். மின்னணு வடிவாகவும் இருக்கலாம்.

மனிதராகப் பிறந்து விட்ட நீங்கள் உங்கள் இருத்தலைப் புரிந்து கொள்ள வாசிப்பதை வேறு வழியில்லாமல் செய்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை.

*****

அமைப்புகளின் உயிர்ப்பும் பெயர்ப்பும்

அமைப்புகளின் உயிர்ப்பும் பெயர்ப்பும்

திருமணம், குடும்பம், பிள்ளைக் குட்டிகள் என்று இருப்பவர்களைப் பார்க்கும் போது நான் இவர்களை அமைப்பியல்வாதிகள் என்று சொல்வேன். இவர்களை நிறுவனவாதிகள் என்று சொல்வோரும் இருக்கிறார்கள். திருமண உறவுகளைக் கட்டிக் காக்க இவர்கள் மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளும் பிரயத்தனங்களும் இருக்கிறதே. அதைப் பார்க்க ரசமாக இருக்கும். சில நேரங்களில் விரசமாகவும் இருக்கும்.

இவர்களிடம் திருமணம், குடும்பம், குழந்தைகள் குறித்த ஒரு தீர்க்கமான கருத்து இருக்கும். இருப்பினும் உரையாடலுக்குப் பெரும் இடத்தைக் கொடுப்பார்கள். நீங்கள் எப்படி வேண்டுமானாலும் உரையாடலாம். கோபப்படலாம். எடுத்தெறிந்து பேசலாம். எல்லாவற்றுக்கும் அனுமதி உண்டு. முடிவில் இவர்களின் கருத்துகளுக்கு ஒத்து வந்து விட வேண்டும். அதுதான் அவர்களின் எதிர்பார்ப்பு. ஒரு விதத்தில் இவர்கள் சாதியவாதிகள் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இவர்களின் கருத்துகளுக்கு ஒத்து வந்து விட்டு நீங்கள் எத்தகைய அராஜகங்களை வேண்டுமானாலும் நிகழ்த்திக் கொள்ளலாம். அரங்கேற்றினாலும் ஆட்சேபனையில்லை. அதற்கெல்லாம் சப்பைக் கட்டு கட்டுவார்கள். இவர்களைப் பொருத்த வரை எதிர்பார்ப்பு என்னவென்றால் இவர்களின் கருத்துகளை ஏற்றுக் கொள்வது போல நடிப்பது கூட இவர்களுக்குப் போதுமானது.

அமைப்புகளும் நிறுவனங்களும் எதிர்பார்ப்பது ஏற்றுக் கொள்வதைப் போன்ற நடிப்பைத்தான். அமைப்புகளிலும் நிறுவனங்களிலும் அப்படித்தான் இருக்க முடியும். அது சில பல அதிகாரங்களை அறிந்தோ அறியாமலோ செலுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது. அந்த அதிகாரங்களுக்கு ஒத்துப் போகாமல் அதற்குள் அது வாழ விடாது. அதற்குள் இருந்து கொண்டு போராடுவதை அது அனுமதிக்கிறது. அதைச் சிதைக்க அது ஒரு போதும் அனுமதிக்காது. அப்போது அது காத்திரமான தனது அதிகாரத்தை அது கையில் எடுக்கும். தன்னை அழித்துக் கொள்ள எதுதான் விருப்பப்படும்?

அமைப்பு அல்லது நிறுவனம் என்பது கூட்டமைப்புதான். சொல்லப் போனால் மனித உடலே ஒரு கூட்டமைப்பால் ஆனது. எது பார்க்கிறது என்றால் கண்ணா? மூளையா? எது கேட்கிறது என்றால் காதா? மூளையா? தொடுதலை உணர்வது எது? தோலா? மூளையா? ஒரு கூட்டமைப்புத்தான் பார்க்கிறது, கேட்கிறது, தொடுதலை உணர்கிறது. அப்படி ஒரு கூட்டமைப்புதான் அமைப்பும் நிறுவனமும். இங்கு ஒரு தவறு நடக்கிறது என்றால் விரல்களை மாற்றி மாற்றிக் காட்ட முடியும், கண் தவறாகப் பார்த்ததால்தான் மூளை தவறாகப் பொருள் கொண்டது என்பதைப் போல, பதிலுக்குக் கண் தவறாகப் பார்த்தால் என்ன? மூளை ஏன் சரியாகப் பார்க்கவில்லை என்று குற்றம் சாட்டுவதைப் போல.

ஒரு தவறை நியாயப்படுத்த அமைப்புகளும் நிறுவனங்களும் தனிப்பட்ட ஒரு பார்வையை எடுக்கும். அமைப்பில் இருக்கும் ஒருவர் செய்யும் தவறு ஒட்டுமொத்த அமைப்பின் தவறாகாது அல்லது நிறுவனத்தின் தவறாகாது என்றே அது வாதிடும். ஒட்டுமொத்த பெருமைக்கும் அது தன்னுடைய பெயரை மட்டுமே பயன்படுத்தும் என்பது வேறு வகையிலானது.

இணைந்து வாழ நினைக்கும் போது, கூட்டாகச் சேர்ந்து நிற்க நினைக்கும் போது ஓர் அமைப்போ நிறுவனமோ உருவாகத்தான் செய்யும். அது குடும்பம் போன்று சிறிதாகவோ கட்சிகள் போன்று பெரிதாகவோ இருக்கலாம்.

ஒரு கூட்டுக்குடும்பம் தனிக்குடும்பமாகச் சிதறுவது போலவோ, ஒரு கட்சி பல உட்கட்சிகளாக உடைவது போலவோ உள்ளுக்குள் என்ன வேண்டுமானாலும் நடக்கலாம். ஆனால் அது ஓர் அமைப்பாகத் தன்னையறியாமல் இயங்கிக் கொண்டிருக்கும். உதாரணத்திற்குக் குடும்பத்தை வெறுத்து தனியாக வாழும் சிலர் இணைந்து தனித்து வாழ்வோர் எனும் ஓர் அமைப்பை உருவாக்கலாம்.

ஓர் அமைப்போ, ஒரு நிறுவனமோ உருவாகி சில விதிகளை, கட்டுபாடுகளை, நெறிமுறைகளை உருவாக்கிக்  கொள்வதாக நினைக்கிறோம். அது இயற்கையாகவோ அல்லது செயற்கையாகவோ சில விதிகளுடன்தான் உருவாகிறது. பிறகு அதை நாம் மெருகேற்றிக் கொள்கிறோம், வளர்த்துக் கொள்கிறோம், அதிகப்படுத்திக் கொள்கிறோம்.

ஒவ்வோரு மனித நினைப்பும் அடிப்படையில் தனக்கான ஓர் அமைப்பை எப்படி உருவாக்குவது என்பதாகத்தான் இருக்கிறது. மனிதர்களைச் சுதந்திரமாக விட்டு விடலாம் என்றால் அது வேறு எதற்காகச் சிந்திக்கப் போகிறது? சிந்திப்பதற்காக ஓர் அமைப்பு தேவைப்படுகிறது. ஒரு சிந்தனை அமைப்பற்ற அமைப்பு ஒன்றைச் சிந்தித்து அதிலிருந்து விடுபட நினைத்தாலும் அமைப்பற்ற அமைப்பு என்ற ஓர் அமைப்பை அது தன்னையறியாமலே உருவாக்கி விடும். இங்கு எப்படி இருப்பது ஓர் அமைப்பு என்பதைத் தீர்மானிக்கிறாமோ அப்படி இல்லாதது இன்னோர் அமைப்பாகி நிற்கும்.

ஒரு வரையறைக்குள் எல்லாவற்றையும் கொண்டு வந்து விடலாம் என்று நினைக்கும் போது வரையறை இல்லாமல் இருப்பதும் ஒரு வரையறையாகி விடும். விலக்கிக் கொண்டே போவதாகச் சொல்லலாம். விலக்கிக் கொண்டு போவது ஒரு பழக்கமாகி அதுவே உங்களை நெருங்கி விடும்.

சில முரண்பாடுகள் அடிப்படையில் மிகவும் சிக்கலாகும். அதை ஒருமைப்படுத்தி விட முடியாது. ஒருமைப்படுத்த அது பன்மை மயமாகிச் சென்று கொண்டிருக்கும். பன்மைப்படுத்த நினைக்கும் போது அது ஒருமையாகிக் கொண்டே போகும். இயக்கம் என்பது நிலையாக இருக்கும் ஒன்றில் இயங்குவது போல இருவித முரண்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கிறது. தண்டவாளங்கள் நிலையாகத்தான் இருக்கின்றன. தொடர்வண்டிகள் ஓடிக் கொண்டிருக்கின்றன. சாலைகள் நிலையாக இருக்க வாகனங்கள் ஓடிக் கொண்டிருக்கின்றன என்றும் சொல்லலாம். ஒட்டுமொத்த பூமியின் இயக்கத்தோடு பார்க்கும் போது இயங்காத தண்டவாளங்களும் சாலைகளும் இயங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன.

தொடர்வண்டியில் இருக்கும் ஒருவர் நிலையாக இருப்பதாகச் சொல்லலாம். அது இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது நிலையாக இருப்பவர் இடம் பெயர்ந்து கொண்டிருக்கிறார். தொடர்வண்டி நிற்கும் போது அவர் தொடர்வண்டியுடன் பூமியின் இயக்கத்தில் உள்ளார். அமைப்பு மற்றும் நிறுவனங்களுக்குள் நிலவும் இயக்கங்களும் இப்படித்தான்.

அமைப்புக்குள் அமைதியாக இருக்கும் ஒருவர் எந்நேரமும் புரட்சிகள் செய்யலாம். ஒரு புரட்சியாளர் அமைப்புக்குள் அமைதியாகலாம். அது எப்படி வேண்டுமானாலும் நடக்கலாம். அமைப்பே சிதைந்து போகலாம். இன்னொரு அமைப்பாகவும் உருவாகலாம். சில நேரங்களில் மனித சிந்தனையின் விதிகளுக்கு அப்பாற்பட்டு அமைப்பின் விஸ்வரூபங்களும் அழிவுகளும் நிகழலாம்.

நீங்கள் திருமணம் என்ற அமைப்பை நிராகரிக்கிறீர்கள் என்றால் அதற்கு எதிரான அமைப்பை ஆதரிக்கிறீர்க்ள் என்று அர்த்தம். அமைப்பு குறித்த உடன்பாடும் மறுப்பும் இப்படி ஆகி விடும். ஆம் என்றால் இல்லை என்பதை மறுக்கிறீர்கள். இல்லை என்றால் ஆம் என்பதை மறுக்கிறீர்கள். இந்த ஆம் – இல்லை என்கிற இருமைக்குள் ஒரு கட்சியினைப் பற்றியோ அல்லது இரண்டுக்கும் இடையில் ஊடாடியபடியோ நீங்கள் அமைப்பில் நின்றோ விலகியோ பயணிக்க வேண்டியதைத் தவிர வேறு வழிகள் இருக்காது.

ஒன்று நீங்கள் ஊர் போய்ச் சேர வேண்டும். ஊர் போய்ச் சேராவிட்டாலும் நீங்கள் இருப்பதும் ஓர் ஊர்தான். இதுதான் நிலைமை. நீங்கள் அடைந்து விட்டதாகவும் பெருமைப்பட்டுக் கொள்ள முடியாது. அடையவில்லை என்று மறுதலித்து விடவும் முடியாது. உங்கள் பார்வையின் மூலம், தர்க்க்ததின் மூலம் நீங்கள் நியாயப்படுத்தலாம். அது ஒரு வகை நியாயப்படுத்தலாக இருக்கும். மாறான நியாயப்படுத்தலை நீங்கள் மறுத்தாலும் அதுவும் இருந்தே தீரும்.

இதில் நீங்கள் செய்வதற்கு என்ன இருக்கிறது என்று கேட்கலாம். புரிந்து கொண்டு ஊடாடலாம். ஒன்றை நடந்து முடிந்த பிறகே அதற்கான முழுமையை நீங்கள் கொடுக்க முடியும். நடப்பதற்கு முன்னே தீர்மானிக்க நினைக்காதீர்கள். மதில் மேல் செல்லும் பூனைக்கு அதற்கான சுதந்திரம் இருக்கிறது. அதை உங்களின் முன் முடிவுகளால் அதிகாரம் செய்ய நினைக்காதீர்கள். அமைப்புகள் அல்லது நிறுவனங்களின் மதில்களுக்கும் அதன் மேல் நிற்கும் மனிதர்களுக்கும் இது சில வகைகளில் பொருந்தவே செய்யும்.

*****

ரசனையின் சேதாரம்

ரசனையின் சேதாரம்

ஒரு லாரி வந்து மோதுகிறது. அது ஒரு காருக்கு எப்படி இருக்கும்? கார் குட்டிக்கரணம் அடிக்கிறது. காரின் சேதாரமே பார்க்க பயங்கரமாக இருக்கும் போது கதையின் நாயகன் சாதாரண காயங்களுடன் காரிலிருந்து வெளியே வருகிறான். கையில் மட்டும் காயம். அது ஏன் கையில் மட்டும் காயம்? ஒரு துணியை அதுவும் வெள்ளைத் துணியை எங்கு வைத்திருந்தானோ எடுத்துச் சுற்றிக் கொள்கிறான். அதைச் சுற்றிக் கொள்வதற்காகத்தான் அந்தக் காயமோ என்னவோ!

ஏழெட்டுக் குட்டிக்கரணம் அடித்த வண்டியிலிருந்து இப்படிக் காயம் படாமல் தப்பிப்பதே பெரிய ஆச்சரியம். இது எவ்வளவு பெரிய அதிர்ச்சியை உண்டு பண்ணியிருக்கும்? அதிலிருந்து மீள்வது சாமானியமா? அதிர்ஷ்டவஷமாக மீண்டாலும் தலைகீழாகக் கிடக்கும் கார் அப்படியே கிடக்கிறது. எங்கிருந்து எப்போது இன்னொரு கார் வந்ததோ? அதில் ஏறிக் கொண்டு கதையின் நாயகன் தன்னுடைய காரை மோதிய லாரியை நினைவுபடுத்திக் கொண்டு அதுவும் குறிப்பாக லாரியின் எண்ணுடன் தன் மீது மோதிய லாரி டிரைவரின் முகத்தை வரை நினைவில் கொண்டு தேடிப் போகிறான். ஆனால், அவன் மருத்துவமனைக்குத்தானே போக வேண்டும்.

மருத்துவமனையில் என்ன இருக்கப் போகிறது? குளுக்கோஸ் பாட்டில்களும் மருந்துகளும்தானே. அது யாருக்கு வேண்டும்? கதை நாயகனுக்கு வேண்டியதெல்லாம் வில்லன்களும் அடியாட்களும் அவர்களுடனான சண்டைகளும். அப்படியும் ஓர  வஞ்சனையாகச் சொல்லி விட முடியாது. இந்த வேண்டியன எல்லாம் கதை நாயகனுடைய ரசிர்களுக்கு வேண்டியன. கதை நாயகனுக்கான பிம்பத்துக்கு வேண்டியன.

தன் காரை மோதிய லாரி எங்கே போயிருக்கும் என்பதையும் கதை நாயகனால் கணிக்க முடிகிறது. அவன் அந்த இடத்துக்குப் போகிறான். தன் காரை மோதிய லாரியைப் பார்க்கிறான். லாரியைச் செலுத்திய டிரைவரை ஒரு ஓட்டலுக்குள் அல்லது மோட்டலுக்குள் கண்டுபிடித்துப் புரட்டிப் புரட்டி எடுக்கிறான்.

ஏன் என் மீது மோதினாய் என்று கதை நாயகன் கேட்கிறான். அப்படியே அவர்கள் சண்டை போட்டுக் கொண்டு எப்படி நடுரோட்டிற்கு வந்தார்களோ? அந்த லாரி டிரைவரை இன்னொரு லாரி அடித்துப் போட்டு விட்டு போகிறது. இது முற்பகல் செய்வது பிற்பகலில் விளைவதாக இருக்கலாம். அல்லது எதார்த்தமாகவும் இருக்கலாம். வில்லனுக்கெல்லாம் வில்லனான இன்னொரு பெரிய வில்லனின் கைங்கர்யமாகவும் இருக்கலாம். லாரியில் அடிபடுபவன் நேராகத் தூக்கி எறியப்படுவானா? அல்லது கிரிக்கெட் மட்டையில் பட்ட பந்தைப் பக்கவாட்டில் ஆட்டக்காரன் விளாசுவதைப் போலப் பக்கவாட்டில் தூக்கி எறியப்படுவானா? லாரி டிரைவர்காரன் பக்கவாட்டில் தூக்கி வீசப்படுகிறான்.

இப்படி அடிபட்டுக் கிடக்கும் லாரி டிரைவரிடம் கதைநாயகன் கேட்கிறான், தன்னைக் கொல்ல ஆள் அனுப்பியது யார் என்று?

நான்தான்டா! உன்னைக் கொல்ல ஆள் அனுப்பியது நான்தான்டா! என்று கத்த வேண்டும் போலிருந்தது.

திரையில் இது ஒரு பிரச்சனை. வில்லனின் ஆட்கள் கதைநாயகனைச் சரியாகக் கொல்லாமல் விட்டு விட்டு ரசிர்களுக்குத் தீம்பு தேடிக் கொடுத்து விடுவார்கள். இதற்குப் பதில் கதை நாயகனின் காரின் மேல் மோதும் லாரி சுக்கல் சுக்கலாகச் சிதறுவது போலக் காட்சியை அமைக்கலாம். அடுத்து வரும் திரைகளில் நாம் இதையும் எதிர்பார்க்கலாம். இயக்குநர்களுக்குத் தேவையானது எல்லாம் ரசிகர்களை வாயைப் பிளக்க வைக்கும் புதுமைதான். காருக்கோ, லாரிக்கோ, ரசிக்கும் மனதின் தர்க்கத்துக்கோ சேதாரம் ஏற்படுவதைப் பற்றி அவர்களுக்கு என்ன கவலை?

*****